Wúrzel

f -, -n

1) ко́рань

~ schlágen* — пуска́ць карэ́нні [карані́]

~ fássen — укарані́цца, прыві́цца

ein Übel an der ~ fássen [pácken] — вы́караніць зло

◊ éiner Sáche (D) an die ~n géhen* — глядзе́ць у ко́рань, шука́ць сапра́ўдную прычы́ну (чаго-н.)

2) матэм. ко́рань

die ~ aus éiner Zahl zíehen* — здабы́ць ко́рань з лі́ку

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

цэме́нт, -у, М -нце, м.

1. Мінеральнае парашкападобнае рэчыва, здольнае ўтвараць з вадой масу, якая хутка зацвердзявае; служыць для вырабу бетону і будаўнічых раствораў.

Ц. баіцца вільгаці.

2. Касцявая тканка, якая пакрывае корань і шыйку зуба.

|| прым. цэме́нтны, -ая, -ае і цэме́нтавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

radizíeren

vt матэм. здабыва́ць ко́рань (з якога-н. ліку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

іпекакуа́на

(парт. ipecacuanha, з індз.)

кустовая расліна сям. марэнавых, пашыраная пераважна ў Бразіліі, корань якой выкарыстоўваецца ў медыцыне як адхарквальны сродак; ванітоўны корань.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мы́льны мы́льный;

○ м. спірт — хим. мы́льный спирт;

м. ко́рань — мы́льный ко́рень;

◊ м. пузы́р — мы́льный пузы́рь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дравяні́сты, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дрэва, з’яўляецца дрэвам. Для расліннасці пустыні характэрна перавага дравяністых раслін над травяністымі. Гавеман. // Цвёрды, як дрэва. Дравяністы корань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АЛГЕБРАІ́ЧНЫ ЛІК,

корань мнагаскладу P(x) = an xn + ... + a1x + a0 з рацыянальнымі каэфіцыентамі an, з якіх не ўсе роўныя 0; у агульным выпадку можа быць камплексным лікам. Г.Кантар (1872) паказаў, што мноства ўсіх алгебраічных лікаў злічонае і таму існуюць неалг. лікі (гл. Трансцэндэнтны лік), напр., 2, π і інш. Мноства ўсіх алгебраічных лікаў — алгебраічна замкнёнае поле (напр., адвольны корань мнагаскладу з алг. каэфіцыентамі таксама алгебраічны лік).

В.І.Бернік.

т. 1, с. 235

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

нард, ‑у, М ‑дзе, м.

1. Травяністая расліна сямейства валяр’янавых, якая мае мясісты духмяны корань і дробныя кветачкі.

2. Араматычнае рэчыва, якое здабываецца з гэтай расліны.

[Лац. nardus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рызапо́дыі

(ад гр. rhiza = корань + -подыі)

тонкія протаплазматычныя ніці — псеўдаподыі форамініфераў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Radikál

n -s, -e

1) хім. радыка́л

2) матэм. радыка́л, ко́рань

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)