ślimacznica

ж. тэх. чарвячнае кола

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

велапакры́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Пакрышка веласіпеднага кола.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капата́жны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да капатажу. Капатажнае кола самалёта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

млынавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да млына. Млынавыя жорны. Млынавое кола.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́савы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да паса ​1. Пасавае кола сячкарні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакры́шка, ‑і, ДМ ‑рышцы; Р мн. ‑шак; ж.

Чахол з тоўстай рызіны, які нацягваецца на дыск кола аўтамашыны, вобад кола матацыкла, веласіпеда і пад. Аўтамабільная пакрышка. Гумавая пакрышка. // Скураны чахол для камеры футбольнага мяча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алі́мп, -а, м.

1. (з вялікай літары). У старажытнагрэчаскай міфалогіі: гара, дзе знаходзіліся багі; зборышча багоў.

2. перан. Кола абраннікаў якога-н. аб’яднання, таварыства.

Літаратурны а.

|| прым. алімпі́йскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

люфт, ‑у, М ‑фце, м.

Зазор паміж часткамі машыны. Люфт рулявога кола аўтамабіля.

[Ням. Luft — паветра.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Rádnabe

f -, -n кало́дка ко́ла [калёсаў]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Gedánkenkreis

m -es, - ко́ла ду́мак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)