завада́тай, ‑я, м.
Разм. Тое, што і завадатар. У часы Скарыны завадатаем у барацьбе выступаў даволі шырокі клас гараджан. Алексютовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падрыхто́ўчы в разн. знач. подготови́тельный, приготови́тельный;
~чыя рабо́ты — подготови́тельные (приготови́тельные) рабо́ты;
п. клас — подготови́тельный (приготови́тельный) класс
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
буржуазі́я, -і, ж.
Грамадскі клас, які валодае сродкамі вытворчасці, ідэямі і навыкамі для арганізацыі рыначнай гаспадаркі і жыве за кошт наёмнай працы.
○
Дробная буржуазія — дробныя ўласнікі, якія валодаюць сродкамі вытворчасці і карыстаюцца наёмнай працай у нязначнай ступені або зусім не карыстаюцца ёю.
|| прым. буржуа́зны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
напаўпралетарыя́т, ‑у, М ‑яце, м.
У капіталістычным грамадстве — блізкі да пралетарыяту клас наёмных рабочых, які амаль пазбаўлены ўласнасці і сродкаў вытворчасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Зы́чныя лінгв. ’клас гукаў’. Рус. зы́чный, укр. зи́чний ’гучны’. Магчыма, у сувязі з зык ’гук’, прынятым у некаторых крыніцах пачатку XX ст. Замацаваўся тэрмін, верагодна, у пачатку 1920‑х гадоў.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
папераця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Перацягнуць усё, многае або ўсіх, многіх. Паперацягваць парты з калідора ў клас. Паперацягваць шыны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Kategoríe
f -, -rí¦en катэго́рыя; спарт. клас, разра́д, катэго́рыя
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
жалабабру́хі, ‑ая, ‑ае.
Спец. У выразе: жалабабрухія малюскі — клас беспазваночных жывёл тыпу малюскаў (цела чэрвепадобнае, у большасці на брушным баку маецца прадаўгаватае паглыбленне).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ракападо́бныя, ‑ых.
Клас жывёл тыпу членістаногіх з падзеленым на сегменты і пакрытым панцырам целам і вялікай колькасцю членістых канечнасцей; жывуць пераважна ў вадзе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ідэало́гія
(ад гр. idea = паняцце + logos = вучэнне)
сістэма поглядаў, ідэй, якія характарызуюць якую-н. сацыяльную групу, клас, палітычную партыю, грамадства.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)