БЕЛА́ТРЫКС
(γ Арыёна),
зорка 2-й зорнай велічыні ў контуры сузор’я Арыёна.
т. 3, с. 71
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
рубе́ж, -бяжа́, мн. -бяжы́, -бяжо́ў, м.
1. Тое, што і граніца (у 1 знач.).
Вадзяны р.
Зорка ахоўваць рубяжы нашай Радзімы.
У яго жыцці намеціўся новы р. (перан.).
2. Паласа зямлі, зручная або абсталяваная для вядзення баявых дзеянняў.
Абаронны р.
Выйсці на новыя рубяжы (таксама перан.: прыступіць да вырашэння новых задач).
|| прым. рубе́жны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
wschodzący
wschodząc|y
узыходны;
~a gwiazda — узыходная зорка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Зні́чка ’падаючая зорка’ (ТСБМ), ’блукаючы агонь; асоба, што з’яўляецца ненадоўга’ (Нас.). Памянш. назоўнік з суф. ‑к‑а ад зніч (гл.)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ВЯЛІ́КІ ПЁС
(лац. Canis Major),
сузор’е Паўд. паўшар’я неба. Найб. яркая зорка — Сірыус (α Вялікага Пса, -1,4 візуальнай зорнай велічыні), самая яркая зорка ўсяго неба. 80 зорак ярчэй 6-й зорнай велічыні. На тэр. Беларусі Вялікага Пса відаць зімой. Гл. Зорнае неба.
т. 4, с. 385
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
міга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.
1. Хутка паднімаць і апускаць павекі.
М. вачамі.
2. Падаваць знак рухам павек.
М. сябру.
3. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан. Свяціцца слабым, няроўным святлом.
Зорка мігае.
4. перан. Хутка праносіцца перад вачамі, мільгаць.
Мігаюць машыны.
|| аднакр. мігну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.
|| наз. міга́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
bożyszcze
н.
1. бог; ідал;
pogańskie bożyszcze — стод; паганскі (язычніцкі) ідал;
2. перан. кумір; зорка;
bożyszcze ekranu — кіназорка; зорка кіно
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
звышгіга́нт, ‑а, М ‑нце, м.
1. (звычайна ў ролі прыдатка). Пра што‑н. незвычайна вялікага памеру, вялікай магутнасці і пад. Самазвал-звышгігант.
2. Зорка незвычайна вялікіх памераў і нязначнай шчыльнасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
астэ́рыя
(ад гр. aster = зорка)
беспазваночная жывёла класа марскіх зорак тыпу ігласкурых.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
этуа́ль
(фр. étoile = зорка)
уст. модная спявачка ў заходнееўрапейскім тэатры лёгкага жанру.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)