разва́жлівы, -ая, -ае.

1. Які любіць падумаць, разважыць.

Старэйшы брат больш р.

2. Які выяўляе развагу, здольнасць разважаць.

Гаворка ў яго разважлівая.

|| наз. разва́жлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

успрыма́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Непасрэднае пачуццёвае адлюстраванне рэчаіснасці ў свядомасці, здольнасць успрымаць, адрозніваць і засвойваць з’явы навакольнага свету.

Законы ўспрымання.

Нашы ўспрыманні і ўяўленні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вастрасло́ўе, ‑я, н.

Здольнасць вастрасловіць; дасціпнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бактэрыцы́днасць, ‑і, ж.

Здольнасць знішчаць бактэрыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апладня́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць да апладнення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спрага́льнасць, ‑і, ж.

Здольнасць (дзеяслова) спрагацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разуме́нне, -я, н.

1. гл. разумець.

2. Здольнасць спасцігаць розумам змест. сэнс, значэнне чаго-н.

Р. законаў прыроды.

3. Пэўнае вытлумачэнне чаго-н.

Правільнае р. значэння слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

слупяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак. (разм.).

Траціць здольнасць рухацца ад моцнага ўзрушэння, хвалявання і пад.

С. ад страху.

|| зак. аслупяне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; наз. аслупяне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

rozrodczość

ж. здольнасць да размнажэння; пладавітасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мнагапло́ддзе, ‑я, н.

Здольнасць даваць вялікі прыплод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)