секре́ция физиол. сакрэ́цыя, -цыі ж.;

же́лезы вну́тренней секре́ции зало́зы ўну́транай сакрэ́цыі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сучаі́м’е, сухаі́мʼе ’павялічаныя залозы пад пахай’ (люб., шчуч., Сл. ПЗБ). Гл. сучча вымя ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

стра́ўнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да страўніка. Страўнікавы сок. Страўнікавыя залозы. // Які прызначаны, служыць для лячэння страўніка. Страўнікавыя кроплі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ślinianki

мн. анат. слінныя залозы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

надны́рачнікі, ‑аў; адз. наднырачнік, ‑а; м.

Залозы ўнутранай сакрэцыі ў чалавека і вышэйшых пазваночных жывёл, якія знаходзяцца на верхнім баку нырак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Лёўкі ’запаленне калявушнай залозы’ (брасл., шальч., Сл. паўн.-зах.). Запазычана з літ. liaukos ’тс’; параўн. liauka ’залоза’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

lachrymal, lacrimal

[ˈlækrɪməl]

adj.

1) сьлёзны

lachrimal glands — сьлёзныя зало́зы

2) для сьлёзаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

крэціні́зм, ‑у, м.

1. Прыроджаная разумовая адсталасць і фізічная недаразвітасць, абумоўленыя парушэннем функцый шчытападобнай залозы і галаўнога мозгу.

2. перан. Тупасць, абмежаванасць розуму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

машо́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Уст. Тое, што і машна.

2. Скурна-мышачны мяшочак, у якім знаходзяцца мужчынскія палавыя залозы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галакры́навы

(ад гр. holos = увесь + krino = выдзяляю)

г-ыя залозы — залозы, у якіх усё змесціва функцыянальных клетак ператвараецца ў сакрэт​2, напр. сальныя залозы (параўн. апакрынны, меракрынавы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)