даспе́лы, ‑ая, ‑ае.

Які даспеў, стаў спелым. Даспелае жыта. Даспелы яблык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загу́ста, прысл.

Разм. Надта густа, гусцей, чым трэба. Жыта пасеялі загуста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сямікало́сны, ‑ая, ‑ае.

Які мае сем каласоў (пра злакі). Сямікалоснае жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сце́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

1. Вузкая пратаптаная дарожка.

Лясная с.

С. праз жыта.

2. перан. Шлях і кірунак працоўнай дзейнасці каго-, чаго-н.; наогул кірунак, шлях да чаго-н.

Пайсці па бацькавых сцежках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́каласаваць, ‑суе; зак.

Выпусціць колас (пра збожжавыя расліны). Выкаласавала жыта на палетках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падве́яць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак., чаго.

Навеяць дадаткова, яшчэ трохі. Падвеяць жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панамало́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Намалаціць многа чаго‑н. Панамалочваць жыта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыціка́ле, нескл., н.

Новая збожжавая культура, якая з’яўляецца гібрыдам пшаніцы і жыта.

[Ад лац. triti (cum) — пшаніца і (se) cale — жыта.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zarznęty

зарэзаны;

śpi jak zarznęty — спіць як жыта прадаўшы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

сжать​II сов. (к жать​II) зжаць, мног. пажа́ць, пазжына́ць;

сжать всю рожь зжаць (пажа́ць) усё жы́та.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)