ад’е́сці, ад’е́м, ад’ясі́, ад’е́сць; ад’ядзі́м, ад’ясце́, ад’яду́ць; ад’е́ш; ад’е́дзены; зак.

1. Адкусіць, адгрызці; з’есці частку чаго-н.

Кот ад’еў галаву рыбіны.

2. Скончыць есці (разм.).

|| незак. ад’яда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ла́савацца, -суюся, -суешся, -суецца; -суйся; незак., чым і без дап.

Есці што-н. смачнае, любімае; цешыцца, задавальняцца чым-н., атрымліваць асалоду.

Л. мёдам.

Л. апошнім летнім цяплом.

|| зак. пала́савацца, -суюся, -суешся, -суецца; -суйся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сілкава́цца, -ку́юся, -ку́ешся, -ку́ецца; -ку́йся; незак.

1. Есці.

З дарогі селі хлопцы с.

2. Атрымліваць адкуль-н. што-н. неабходнае для нармальнага дзеяння, функцыянавання (спец.).

Радыёпрыёмнік сілкуецца ад батарэек.

|| наз. сілкава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

за́гавіны, ‑він; адз. няма.

Уст. Апошні дзень перад постам, калі веруючым дазваляецца есці скаромнае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

яда́льня, ‑і, ж.

Уст. Сталоўка, сталовая. — Я ж есці хачу, да ядальні іду... Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

jeść

незак.

1. есці;

chce mi się jeść — мне хочацца есці;

jeść obiad — абедаць;

jeść kolację — вячэраць;

jeść śniadanie — снедаць;

nie jeść chleba darmo — не есці хлеба задарма;

2. есці; кусаць; джаліць;

3. раз’ядаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

уе́сціся², уе́мся, уясі́ся, уе́сца; уядзі́мся, уясце́ся, уяду́цца; уе́ўся, -уе́лася; уе́шся; зак. (разм.).

Прывыкнуць да якой-н. стравы, корму, пачаць добра есці і тлусцець.

Парсюк уеўся, аж уставаць не хоча.

|| незак. уяда́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ча́ўкаць, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. Утвараць пры жаванні, ядзе характэрныя гукі губамі і языком; есці, прыцмокваючы.

2. Утвараць гукі, характэрныя для хадзьбы па гразі; чвякаць.

Гразь чаўкала пад ботамі.

|| наз. ча́ўканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ле́жма, прысл.

Разм. У ляжачым становішчы; лежачы. Есці лежма. Піць лежма.

•••

Лежма ляжаць гл. ляжаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

schmáusen

1.

vi сма́чна е́сці, дагаджа́ць стра́ўніку

2.

vt е́сці (што-н.) з асало́дай; ла́савацца (чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)