ру́ха, -і, ДМ ру́се, мн. -і, рух, ж.

Невялікі цыліндрычны драўляны валік для гульні ў гарадкі.

Адной бітой выбіў пяць рух.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ручы́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., ру́чыць; незак., звычайна безас. (разм.).

Удавацца, везці, шчасціць.

Мне не ручыць у гульні на грошы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бесказы́рны, ‑ая, ‑ае.

Без козыра (у картачнай гульні).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́на², -ы, мн. -ы, мін, ж.

Выраз твару.

◊

Рабіць вясёлую міну пры дрэннай гульні — за знешняй бесклапотнасцю старацца схаваць сваё незадавальненне, свае непрыемнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штрафні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Ваеннаслужачы штрафной часці.

2. У спорце: ігрок, часова пазбаўлены ўдзелу ў гульні за парушэнне правіл (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

масаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Той, хто вядзе работу з масамі людзей, сярод мас, а таксама арганізоўвае масавыя гульні, танцы, гутаркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́рнер, ‑а, м.

Штрафны вуглавы ўдар у футбольнай гульні.

[Ад англ. corner — вугал.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фол, ‑у, м.

Грубы, недазволены прыём у спартыўнай гульні.

[Ад англ. foul — нячэсны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цугцва́нг, ‑у, м.

У шахматнай гульні — вымушаны, нявыгадны ход.

[Ням. Zugzwang.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

э́ндшпіль, ‑ю, м.

Заключная стадыя шахматнай гульні. Роўны эндшпіль.

[Ням. Endspiel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)