экза́рх

(гр. eksarchos = кіраўнік, галава)

1) галава жрацоў пры храме ў Стараж. Грэцыі;

2) намеснік імператара ў якой-н. вобласці Візантыйскай імперыі;

3) галава царкоўнай акругі ў праваслаўнай царкве.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

бабро́ў, ‑ова.

Які належыць бабру. Баброва галава паказалася двойчы і знікла. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

і́бісавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да ібіса, належыць яму. Ібісавая галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мазгаўня́, ‑і, ж.

Разм. груб. Галава. І хрысціць кулак мазгаўню цвердалобую. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уча́дзець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Атруціцца чадам (у 1 знач.). Учадзела галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

birdbrain

[ˈbɜ:rdbreɪn]

n., Sl.

птушы́ны ро́зум, пуста́я галава́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

clear-headed

[,klɪrˈhedɪd]

n.

сьве́тлы ро́зум, я́сная галава́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ада́мов / ада́мова голова́ ада́мава галава́;

ада́мово я́блоко анат. ада́маў я́блык, кады́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

бра́жник м.

1. уст. гуля́ка, -кі м.;

2. зоол. мёртвая галава́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

перакуры́ць, -уру́, -у́рыш, -у́рыць; -у́раны; зак.

1. што. Курачы, паспрабаваць (многа гатункаў тытуню).

П. нямала розных цыгарэт.

2. Многа накурыўшыся, прычыніць сабе шкоду.

Перакурыў, цяпер баліць галава.

3. Зрабіць кароткі перапынак для курэння (разм.).

|| незак. пераку́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)