мру́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак., што.

Абл. Жмурыць (пра вочы). Лена разглядае бурштынавае віно ў вузкім келіху, летуценна мружыць шэрыя вочы. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мускатэ́ль, ‑ю, м.

1. Сорт вінаграду з духмянымі ягадамі; вінаград гэтага сорту.

2. Сорт салодкага віна з мускатнага вінаграду; віно гэтага сорту.

[Іт. muscatello.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sherry

[ˈʃeri]

n., pl. -ies

шэ́ры n., indecl. (віно́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Wein

m -(e)s, -e

1) віно́

réiner ~ — натура́льнае віно́

schwérer [léichter] ~ — мо́цнае [лёгкае] віно́

2) вінагра́д

◊ j-m réinen ~ éinschenken — сказа́ць каму́-н. чы́стую пра́ўду

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tokaj, ~u

м. такай; такайскае віно

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

reński

рэйнскі;

wino ~e — рэйнскае віно

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Віновы 1 ’піковы’ (Касп.), укр. виновий ’тс’. Утворана ад ві́на 1 (гл.) і суф. ‑ов‑ы. Гл. яшчэ Унбегаун, Sel. Papers, 1969, 257.

Віновы 2 калодзезь (фалькл.) ’вінны, адкуль бяруць віно’ (віц., паст., Шырма, Песні). Адносны прыметнік, утвораны пры дапамозе суф. ‑ов‑ы (як сасновы) ад віно́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пе́ністы Schaum-; schäumig, gíschtig (пакрыты пенай); schäumend (пра віно)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пе́ніцца schäumen vi, áufschäumen vi; pérlen vi (пра віно)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Развіні́чыцца ’разбэсціцца’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ). Няясна. Магчыма, мае сувязь з віно́ або з віна́.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)