вы́пуклы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае сферычную вонкавую паверхню; проціл. увагнуты. Выпуклае шкло. Выпуклая лінза.

2. Які выдаецца наперад. Выпуклы лоб. Выпуклыя грудзі.

3. перан. Выразны, рэльефны. Выпуклы вобраз.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

concise

[kənˈsaɪs]

adj.

1) сьці́слы, каро́ткі

2) выра́зны, дакла́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

legible

[ˈledʒəbəl]

adj.

чытэ́льны, разбо́рлівы, выра́зны

legible handwriting — разбо́рлівы по́чырк

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

рэлье́фны, ‑ая, ‑ае.

1. Які выступае над паверхняй, выпуклы. На каменных плітах высечаны рэльефныя фігуры людзей — партрэты пахаваных. В. Вольскі. Горад ляжаў унізе, быццам на рэльефнай карце. Мележ.

2. перан. Выразны, ясны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэлета́йп, ‑а, м.

Літарадрукавальны тэлеграфны апарат з клавіятурай, як у друкарскай машынцы, для перадачы тэксту на адлегласць. Запрацавалі механізмы ўнутры машыны, і праз некалькі мінут пачуўся выразны пошчак тэлетайпа: адказ ёсць. «Маладосць».

[Ад грэч. tēle — далёка і англ. type — друкаваць на машынцы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tangible [ˈtændʒəbl] adj.

1. fml які́ адчуваецца на до́тык, адчува́льны

2. я́сны, выра́зны;

tangible proof істо́тны, рэа́льны до́каз

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

плебе́йства, ‑а, н.

1. зб. Плебеі (у 1 знач.). Мюнцэр узняўся на грэбені нямецкай рэфармацыі як правадыр і выразны інтарэсах сялянства і плебейства. Алексютовіч.

2. Плебейскае паходжанне.

3. Уст. Уласцівыя плебею манеры паводзін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расплы́вісты, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае выразных абрысаў. Ужо страцілі свае абрысы верхавіны дубоў і цёмнай расплывістай паласой зліваюцца з небам. Федасеенка.

2. перан. Недастаткова выразны, няпэўны, няясны. Расплывістае рашэнне. Расплывісты адказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эмфаты́чны

(гр. emphatikos)

1) лінгв. які вымаўляецца з асобым напружаннем (э-ыя гукі);

2) эмацыянальна выразны (э-ая гаворка).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

выра́зна нареч.

1. я́сно, отчётливо, чётко; разбо́рчиво;

2. вырази́тельно; вня́тно; членоразде́льно, разде́льно;

3. я́сно, отчётливо, чётко;

1-3 см. выра́зны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)