схала́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Паслядоўнік схаластыкі (у 1 знач.).

2. Чалавек, які адрывае веды ад жыцця і практыкі; той, хто разважае схаластычна, займаецца схаластыкай (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mítteilen

vt паведамля́ць

Kénntnisse ~ — перадава́ць ве́ды

sich ~ (D) — давяра́цца (каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Vórkenntnis

f -, -se папярэ́дняя падрыхто́ўка (да якой-н. дзейнасці), папярэ́днія ве́ды

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

furbish

[ˈfɜ:rbɪʃ]

v.t.

1) палірава́ць, наво́дзіць гля́нец

2) рамантава́ць; паднаўля́ць; адсьвяжа́ць (фа́рбы, ве́ды)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

эруды́цыя

(лац. eruditio = вучонасць)

начытанасць, глыбокія і ўсебаковыя веды, дасведчанасць у адной ці некалькіх галінах навукі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

негрунто́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Недастаткова абгрунтаваны; непераканаўчы. Негрунтоўнае сцвярджэння Негрунтоўная тэорыя. □ Марынка разумела добрыя намеры бацькі і ўсё ж прычыну пераходу [на другі завод] лічыла негрунтоўнай. Хадкевіч.

2. Неглыбокі, нетрывалы; слабы. Негрунтоўныя веды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умудро́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае вялікія веды, набыў багаты жыццёвы вопыт. На душы ў Таццяны разлілася цеплыня, агарнула радасць, што яна спраўдзіла надзеі гэтай добрай, умудронай жыццёвым вопытам жанчыны. Марціновіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

diffuse​2 [dɪˈfju:z] v.

1. рассе́йваць; рассе́йвацца (пра святло, энергію і да т.п.)

2. распаўсю́джваць; распаўсю́джвацца (пра веды, вучэнне і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sprinkling [ˈsprɪŋklɪŋ] n. невялі́кая ко́лькасць, кро́пля;

a sprinkling of knowledge мізэ́рныя ве́ды;

a fair sprinkling of English words неабхо́дны мі́німум англі́йскіх слоў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прашчу́паць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. што. Шчупаючы, выявіць, адчуць, праверыць.

П. пухліну.

2. перан., каго-што. Назіраючы, даследуючы, скласці сабе ўяўленне пра каго-, што-н. (разм.).

П. веды новага работніка.

П. глебу (тое, што і зандзіраваць глебу).

|| незак. прашчу́пваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прашчу́пванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)