ка́мень м., в разн. знач. ка́мень;
ву́ліца вы́брукавана ~нем — у́лица вы́мощена ка́мнем;
ля даро́гі ляжа́ў вя́лікі к. — у доро́ги лежа́л большо́й ка́мень;
магі́льны к. — моги́льный ка́мень;
камяні́ ў пе́чані — ка́мни в пе́чени;
○ кашто́ўны к. — драгоце́нный ка́мень;
ві́нны к. — ви́нный ка́мень;
◊ к. на душы́ (на — сэ́рцы) ка́мень на душе́ (на се́рдце);
~нем ле́гчы — ка́мнем лечь;
~нем упа́сці — ка́мнем упа́сть;
як к. у ваду́ — как ка́мень в во́ду;
як к. на шы́і — как ка́мень на ше́е;
трыма́ць к. за па́зухай — держа́ть ка́мень за па́зухой;
~ня на ~ні не пакі́нуць — ка́мня на ка́мне не оста́вить;
краевуго́льны к. — краеуго́льный ка́мень;
про́бны к. — про́бный ка́мень;
к. спатыкне́ння — ка́мень преткнове́ния;
філасо́фскі к. — филосо́фский ка́мень;
пад ляжа́чы к. вада́ не цячэ́ — посл. под лежа́чий ка́мень вода́ не течёт;
сэ́рца не к. — погов. се́рдце не ка́мень;
найшла́ каса́ на к. — погов. нашла́ коса́ на ка́мень;
на адны́м ме́сцы і к. абраста́е — посл. на одно́м ме́сте и ка́мень обраста́ет