фатагра́фія, -і, мн. -і, -фій, ж.

1. Атрыманне вобразаў прадметаў на святлоадчувальных пласцінках, плёнках.

Каляровая ф.

2. Здымак, атрыманы такім спосабам.

Студэнцкая ф.

3. Майстэрня, установа, дзе займаюцца фатаграфаваннем.

|| прым. фатаграфі́чны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маяра́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да маярану. Маяранавы цвет. // Атрыманы, здабыты з маярану. Маяранавы алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

извлечённый

1. вы́цягнуты; вы́няты;

2. вы́браны;

3. здабы́ты;

4. атры́ма́ны;

5. здабы́ты; см. извле́чь;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хі́мія, -і, ж.

1. Навука аб складзе, будове, уласцівасцях рэчываў і іх узаемных ператварэннях.

Неарганічная х.

Фізічная х.

2. Якасны склад чаго-н., атрыманы пры дапамозе спецыяльных метадаў і сродкаў.

Х. крыві.

Х. нафты.

|| прым. хімі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

антыві́рус, ‑а, м.

Лячэбны сродак, які мае ўласцівасць затрымліваць размнажэнне таго віду мікроба, ад якога ён атрыманы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даро́ўны, -ая, -ае.

1. Падораны кім-н., атрыманы ў падарунак.

Д. сервіз.

2. Які пацвярджае падарунак.

Д. надпіс.

3. у знач. наз. даро́ўная, -ай, мн. -ыя, -ых, ж. Дакумент, які замацоўвае падараваную маёмасць за тым, хто атрымаў яе (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пла́ўка ж., тех., в разн. знач. пла́вка;

п. мета́лаў — пла́вка мета́ллов;

атры́маны пе́ршыя ~кі чыгуну́ — полу́чены пе́рвые пла́вки чугуна́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

незаслу́жаны, ‑ая, ‑ае.

Атрыманы не па заслугах. Незаслужаная ўзнагарода. // Несправядлівы. Сэрца ў Веры сціснулася ад незаслужанай крыўды. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бето́н, ‑у, м.

Будаўнічы матэрыял, атрыманы з зацвярдзелай сумесі пяску, шчэбеню, гравію і пад. з цэментам і вадою.

[Фр. béton.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэары́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да стэарыну, атрыманы з стэарыну. Стэарынавыя свечкі. // Здабыты са стэарыну. Стэарынавая кіслага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)