егіпця́не, ‑цян; адз. егіпцянін, ‑а, м.; егіпцянка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. егіпцянкі, ‑нак; ж.
Асноўнае насельніцтва Егіпта.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суда́нцы, ‑аў; адз. суданец, ‑нца, м.; суданка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. суданкі, ‑нак; ж.
Асноўнае насельніцтва Судапа.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лао́сцы, -аў, адз. лао́сец, -сца, м.
Група народаў, якія складаюць асноўнае насельніцтва Лаоса і часткова Тайланда.
|| ж. лао́ска, -і, ДМ лао́сцы, мн. -і, -сак.
|| прым. лао́скі, -ая, -ае.
Лаоская мова.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адыге́йцы, -аў, адз. -ге́ец, -ге́йца, м.
Народ, які складае асноўнае карэннае насельніцтва Адыгеі, што ўваходзіць у Расійскую Федэрацыю.
|| ж. адыге́йка, -і, ДМ -ге́йцы, мн. -і, -ге́ек.
|| прым. адыге́йскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абха́зы і абха́зцы, -аў, адз. абха́з, -а і абха́зец, -зца, м.
Народ, які складае асноўнае, карэннае насельніцтва Абхазіі.
|| ж. абха́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак.
|| прым. абха́зскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
чу́кчы, -аў адз. чу́кча, -ы, м.
Народ, які складае асноўнае насельніцтва Чукоцкай і Каракскай аўтаномных акруг, што ўваходзяць у склад Расійскай Федэрацыі.
|| ж. чукча́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
субсідыя́рны
(лац. subsidiarius = рэзервовы, дапаможны);
с. дагавор — дагавор, які дапаўняе асноўнае абавязацельства.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мексіка́нцы, ‑аў; адз. мексіканец, ‑нца, м.; мексіканка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. мексіканкі, ‑нак; ж.
Нацыя, асноўнае насельніцтва Мексікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пе́рсы, ‑аў; адз. перс, ‑а, м.; персіянка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. персіянкі, ‑нак; ж.
Асноўнае насельніцтва Ірана (Персіі).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ірла́ндцы, ‑аў; адз. ірландзец, ‑дца, м.; ірландка, ‑і, ДМ ‑дцы; мн. ірландкі, ‑дак; ж.
Народ, асноўнае насельніцтва Ірландыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)