свірэ́піца, ‑ы, ж.

Аднагадовая культурная расліна сямейства крыжакветных, з насення якой здабываецца тэхнічны алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

баво́ўна, -ы, ж.

1. Тое, што і бавоўнік.

Белыя воблакі бавоўны.

2. Ватападобнае валакно, якое ідзе на выраб пражы, цэлюлозы і пад.

|| прым. баваўня́ны, -ая, -ае і баво́ўнавы, -ая, -ае.

Баваўняныя тканіны.

Бавоўнавы алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ісо́п, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая або кустовая расліна сямейства губакветных, лісце якой змяшчае пахучы алей.

[Грэч. hyssōpos — трава.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крато́н, ‑у, м.

Кустовая або дрэвавая расліна сямейства малачаевых, з насення якой атрымліваюць кратонавы алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кукуру́зны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кукурузы. Кукурузнае поле. // Прыгатаваны з кукурузы. Кукурузны алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лампа́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лампады. Лампадныя агні. // Прызначаны для лампады. Лампадны алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́ра, ‑а, н.

Пахучы алей, які ўжываецца хрысціянскіх царкоўных абрадах.

•••

Адным мірам мазаны гл. мазаны.

[Ад грэч. mýron — пахучы алей.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сельдэрэ́евы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сельдэрэю. Сельдэрэевы корань. // Атрыманы з сельдэрэю. Сельдэрэевы алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туберо́завы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да туберозы. Туберозавы пах. // Атрыманы з туберозы. Туберозавы алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

юра́га, ‑і, ДМ ‑разе, ж.

Разм. Падонкі канаплянага алею. Алей кончыўся, засталася адна юрага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)