Verbum

заграні́ца, -ы, ж.

Зарубежныя дзяржавы, чужаземныя краіны.

Гандаль з заграніцай.

|| прым. заграні́чны, -ая, -ае.

З. пашпарт (для паездкі за граніцу). Загранічныя тавары (купленыя за граніцай).

загрубе́лы, -ая, -ае.

Які загрубеў, стаў цвёрдым, шурпатым.

Загрубелыя рукі.

|| наз. загрубе́ласць, -і, ж.

загрубе́ць гл. грубець.

загрува́сціць, -ва́шчу, -ва́сціш, -ва́сціць; -ва́шчаны; зак., што.

Заставіць, заваліць чым-н. грувасткім.

З. калідор мэбляй.

З. даклад цытатамі (перан.).

|| незак. загрува́шчваць, -аю, -аеш, -ае.

за́грудкі, прысл.

У выразе: узяцца (брацца) загрудкі — задзірацца, даходзіць да сутычкі.

загру́жанасць, -і, ж.

1. Насычанасць грузамі.

З. чыгункі.

2. Наяўнасць вялікай колькасці работы ў каго-н.

З. справамі.

загрузі́ць, -ужу́, -у́зіш, -у́зіць; -у́жаны; зак.

1. гл. грузіць.

2. перан., каго-што. Запоўніць работай, даць работу ў патрэбнай колькасці.

З. трактары на поўную змену.

З. выкладчыка.

|| незак. загружа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 2 знач.; да 1 знач. — спец.).

|| наз. загру́зка, -і, ДМ -зцы, ж.

загру́знуць гл. грузнуць.

загрунтава́ць гл. грунтаваць.

загры́вак, -ры́ўка, мн. -ры́ўкі, -ры́ўкаў, м.

1. Ніжняя частка грывы, якая прылягае да карка.

2. Частка шыі ніжэй патыліцы (разм.).

◊

Даць па загрыўку (разм.) — выгнаць, зняць з працы.

|| прым. загры́вачны, -ая, -ае (да 1 знач.).