Verbum

пячо́рны, -ая, -ае.

1. гл. пячора.

2. Які адносіцца да дагістарычных часоў, да жыцця першабытных людзей у пячорах.

П. чалавек.

П. перыяд.

раве́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек аднолькавага ўзросту з кім-н.

Мы з ім равеснікі.

|| ж. раве́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

раздурэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак. (разм.).

1. Стаць дуроным, непаслухмяным.

Хлопчык зусім раздурэў.

2. Распусціцца, разленавацца.

Раздурэў чалавек, не хоча нічога рабіць.

руплі́вы, -ая, -ае.

Які імкнецца зрабіць як мага больш і лепш; дбайны; клапатлівы, старанны.

Р. чалавек.

Руплівая праца.

|| наз. руплі́васць, -і, ж.

рыгары́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Чалавек, які вызначаецца рыгарызмам.

|| ж. рыгары́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

саслужы́вец, -жы́ўца, мн. -жы́ўцы, -жы́ўцаў, м.

Чалавек, які працуе, служыць з кім-н. у адным месцы.

|| ж. саслужы́віца, -ы, мн. -ы, -віц.

скна́ра, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, скнар (разм.).

Вельмі скупы чалавек.

скупе́ча, -ы, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -ы, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, -пе́ч (разм., неадабр.).

Скупы чалавек.

тугаду́м, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які марудна ўсведамляе, павольна думае.

|| ж. тугаду́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

уні́жаны, -ая, -ае.

Такі, якога ўнізілі, які зведаў на сабе ўніжэнне або выражае ўніжэнне.

У. чалавек.

У. выгляд.

|| наз. уні́жанасць, -і, ж.