Verbum

сказа́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Паданне (пераважна народнае) гістарычнага або легендарнага зместу.

С. пра беларускіх волатаў.

скалду́ніцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ніцца; зак. (разм.).

Зблытацца, скудлаціцца (пра валасы, шэрсць і пад.).

смоль,

У выразе: як смоль — вельмі чорны (пра чорныя валасы; наогул што-н. чорнае).

Барада як с.

сцяле́жыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -жыцца; зак.

Пра калёсы: зляцець з перадка.

|| незак. сцяле́жвацца, -аецца.

сцяле́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак., што.

Пра калёсы: сарваць з перадка.

|| незак. сцяле́жваць, -аю, -аеш, -ае.

у́нікум, -а, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Непаўторны, адзіны ў сваім родзе прадмет (перан.: таксама пра чалавека).

упра́жыцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ыцца; зак.

Спражыцца да поўнай гатоўнасці (пра гарох, боб, семкі).

утачы́цца¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., уто́чыцца; зак.

Сточваючыся, зрабіцца вузейшым (пра лязо).

|| незак. уто́чвацца, -аецца.

франтаўскі́, -а́я, -о́е.

1. гл. франт.

2. Які мае модны выгляд, крой (пра адзенне, абутак).

Ф. касцюм.

цы́тра², -ы, мн. -ы, -аў ж. (разм., зневаж.).

Пра расфуфыраную, легкадумную, хітрую жанчыну.

Завёў сабе нейкую цытру.