Verbum

загартава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак.

1. што. Надаць металічнаму вырабу большую цвёрдасць шляхам награвання і хуткага ахаладжэння.

2. перан. Зрабіць фізічна і маральна моцным, стойкім, вынослівым.

З. здароўе.

|| незак. загарто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. загарто́ўванне, -я, н. і загарто́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Чалавек атрымаў добрую загартоўку.

|| прым. загарто́вачны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

загарэ́лы, -ая, -ае.

Цёмны, смуглы ад загару.

З. твар.

загарэ́цца, -ру́ся, -ры́шся, -ры́цца; -ры́мся, -рыце́ся, -ра́цца; -ры́ся; зак.

1. Пачаць гарэць (у 1, 5—7 знач.).

У далечыні загарэўся агеньчык.

Загарэлася з вышак (пачаўся пажар). З. ідэяй (перан.). Вочы загарэліся ад цікаўнасці (перан.).

2. безас., каму з інф. Вельмі захацецца (разм.).

Загарэлася яму ісці ў грыбы.

3. перан. Узнікнуць, пачацца з вялікай сілай.

Загарэлася спрэчка.

|| незак. загара́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

загарэ́ць, -ру́, -ры́ш, -ры́ць; -ры́м, -рыце́, -ра́ць; -ры́; зак.

Набыць загар.

З. на сонцы.

|| незак. загара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і зага́рваць, -аю, -аеш, -ае.

загасі́ць гл. гасіць.

зага́слы, -ая, -ае.

Які перастаў гарэць, свяціць, патухлы.

Загаслыя галавешкі.

Загаслыя вочы (перан.: стомленыя).

зага́снуць гл. гаснуць.

загасці́цца, -гашчу́ся, -го́сцішся, -го́сціцца; зак. (разм.).

Надта доўга прабыць у гасцях.

загатава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ту́ецца; зак.

Закіпець, зрабіцца кіпячоным, гатовым для ўжывання.

Чай загатаваўся.

загатава́ць¹, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак., што і чаго (разм.).

Стварыць запас чаго-н., нарыхтаваць.

З. дроў на зіму.

|| незак. загато́ўваць, -аю, -аеш, -ае.