Verbum

загадзі́ць, -гаджу́, -го́дзіш, -го́дзіць; -го́джаны; зак., каго (разм.).

Задобрыць чым-н., выклікаць прыхільнасць.

З. ляснічага.

за́гадзя, прысл.

Зараней, папярэдне.

Апавясціць з.

З. рыхтавацца да пасяўной.

зага́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

Відарыс або вобраз, які трэба разгадаць, растлумачыць.

Загадаць каму-н. загадку.

Загадкі прыроды (перан.). Гэта застаецца загадкай для нас (перан.: недаступным для разумення, вырашэння).

зага́дкавы, -ая, -ае.

Незразумелы, непазнаны, таямнічы.

Загадкавая з’ява.

Загадкава (прысл.) паводзіць сябе.

|| наз. зага́дкавасць, -і, ж.

зага́дны, -ая, -ае.

Які выражае загад.

З. жэст.

○

Загадны лад — у граматыцы: форма дзеяслова, якая выражае загад, просьбу, чыю-н. волю.

|| наз. зага́днасць, -і, ж.

зага́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто загадвае чым-н.

З. малочнатаварнай фермы.

|| ж. зага́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. зага́дчыцкі, -ая, -ае.

загазава́ны, -ая, -ае (спец.).

Насычаны, забруджаны шкодным газам (пра паветра).

|| наз. загазава́насць, -і, ж.

загаі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -го́іцца; зак.

Зацягнуцца, зарубцавацца, зажыць (пра рану).

Рана загаілася.

|| незак. заго́йвацца, -аецца.

загаі́ць, -гаю́, -го́іш, -го́іць; -го́ены; зак., што.

Залячыць, зажывіць (рану, пашкоджанне на целе).

З. рану.

|| незак. заго́йваць, -аю, -аеш, -ае.

загайда́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і заго́йдацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак.

Пачаць гайдацца.