ты́гель, ‑гля, м.
1. Пасудзіна з вогнетрывалага матэрыялу для плаўкі, варкі, нагрэву розных матэрыялаў. На падлозе, каля пячэй .. — тыглі, ліцейныя формачкі, не завершаныя апрацоўкай металічныя рэчы і шмат адходаў, галоўным чынам аплаўленая бронза і бронзавыя пласціны. «Помнікі».
2. Спец. Металічная пліта друкарскага станка або тыгельнай машыны для прыціскання паперы да пакрытай фарбай друкарскай формы.
[Ням. Tiegel.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фо́льга, ‑і, ДМ фользе, ж.
1. Вельмі тонкі металічны ліст, які выкарыстоўваецца для ўпакоўкі харчовых прадуктаў і ў радзе вытворчасцей. Алюмініевая фольга. // Выраб, упрыгожанне з такіх лістоў. Гэта быў звычайны, грузавік, спецыяльна дэкарыраваны гірляндамі, кветкамі і срэбранай фольгай. «ЛіМ».
2. Спец. У паліграфіі — тонкая папера, пакрытая металічным парашком, якая ўжываецца для ціснення пераплётаў.
[Польск. folga ад лац. folium — ліст.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чыта́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Кніжка, часцей падручнік, які змяшчае невялікія тэксты, творы ці ўрыўкі з твораў, для практыкавання ў чытанні, набыцця навыкаў у чытанні; хрэстаматыя. Характэрна, што большая частка.. баек [Коласа] напісана для дзяцей, прынамсі паэт меркаваў змясціць іх у дзіцячай чытанцы. Казека. Настаўніца бярэ беларускую чытанку «Родны край». Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прикрепля́ться
1. прымацо́ўвацца; (прибиваться) прыбіва́цца; (прикалываться) прыко́лвацца, прышпі́львацца; (приклеиваться) прыкле́йвацца; (пришиваться) прышыва́цца;
2. (становиться на учёт для какого-л. обслуживания) прымацо́ўвацца; см. прикрепи́ться;
3. страд. прымацо́ўвацца; прыбіва́цца; прыко́лвацца, прышпі́львацца; прыкле́йвацца; прышыва́цца; см. прикрепля́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
капе́ц, -пца́ м.
1. (место для хранения овощей) бурт;
2. на́сыпь со сто́лбиком как межево́й знак;
3. разг. иску́сственный холм;
4. прост. (гибель, конец) кры́шка ж.;
тут табе́ і к. — тут тебе́ и кры́шка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аб’язджа́нне ср.
1. (тренировка лошади для езды) объе́здка ж., нае́здка ж., вы́ездка ж.; см. аб’язджа́ць 2;
2. в др. знач. обка́тка ж.;
а. аўтамашы́ны — обка́тка автомаши́ны;
а. даро́гі — обка́тка доро́ги; см. аб’язджа́ць 3, 4
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
до́ўбня ж.
1. уст. (молот) балда́;
2. (орудие для убоя скота) бойни́ца;
3. разг., бран. (глупый человек) балда́ м. и ж., обалду́й м., чурба́н м.;
◊ чака́ць як вол до́ўбні — погов. ждать как вол о́буха́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пісьмо́вы
1. пи́сьменный;
п. знак — пи́сьменный знак;
~вая рабо́та — пи́сьменная рабо́та;
п. стол — пи́сьменный стол;
у ~вай фо́рме — в пи́сьменной фо́рме;
2. (связанный с принадлежностями для письма) писчебума́жный;
магазі́н ~вых прыла́д — магази́н писчебума́жных принадле́жностей
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ВЕ́КТАРНАЯ ПРАСТО́РА ў матэматыцы, абагульненне сукупнасці вектараў трохмернай прасторы на выпадак адвольнага ліку вымярэння. Напр., n-мерная эўклідава прастора. Для элементаў вектарнай прасторы (вектараў) вызначаны аперацыі складання і множання на лік (рэчаісны ці камплексны); пры гэтым для канкрэтнай вектарнай прасторы можна дадаткова вызначыць інш. аперацыі і структуры (напр., скалярны здабытак).
Вектарная прастора наз. n-мернай (мае вымернасць n), калі ў ёй існуюць n лінейна незалежных вектараў (базіс), а любыя n+1 вектараў лінейна залежныя (для лінейнай залежнасці 2 вектараў неабходна і дастаткова іх калінеярнасці, 3 вектараў — кампланарнасці і г.д.). У бесканечнамернай вектарнай прасторы (напр., гільбертавай прасторы) любая канечная частка яе з’яўляецца лінейна незалежнай.
А.А.Гусак.
т. 4, с. 64
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
АЭРАДЫНАМІ́ЧНАЯ ТРУБА́,
устаноўка, у якой ствараецца паток паветра або іншага газу для эксперым. вывучэння з’яў, што ўзнікаюць пры абцяканні газам цвёрдых целаў (лятальных апаратаў, іх частак і інш.). Адну з першых аэрадынамічных труб сканструяваў К.Э.Цыялкоўскі (1897).
Аэрадынамічная труба мае: сапло, праз якое праходзіць паветра; кіравальныя лапаткі, што надаюць паветр. патоку патрэбны напрамак; рабочую частку, дзе знаходзяцца доследны аб’ект і датчыкі фіз. велічыняў для вымярэння; вентылятар або кампрэсар, якія ўтвараюць паток газу; дыфузар для выдалення газу. У аэрадынамічнай трубе вывучаюць мадэлі або рэальныя аб’екты, вымяраюць сілы, што дзейнічаюць пры палёце самалётаў, ракет, пры руху цягнікоў і інш. трансп. сродкаў; праводзяць даследаванні і вызначаюць аптымальную форму гэтых аб’ектаў.
т. 2, с. 172
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)