Verbum

загада́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; -га́даны; зак., каму.

1. з інф. Аддаць загад; распарадзіцца.

2. Апавясціць (аб сходзе; разм.).

З. на сход.

|| незак. зага́дваць, -аю, -аеш, -ае.

загада́ць², -а́ю, -а́еш, -а́е: -га́даны; зак., што.

1. Прапанаваць для разгадкі.

З. загадку.

2. Задумаць што-н., трымаючы ў памяці або варожачы.

З. лік.

З. на картах.

|| незак. зага́дваць, -аю, -аеш, -ае.

зага́дваць¹, -аю, -аеш, -ае; незак.

1. гл. загадаць¹.

2. чым. Кіраваць (установай), распараджацца чым-н.

З. кафедрай.

зага́дваць² гл. загадаць².

зага́дзіць, -а́джу, -а́дзіш, -а́дзіць; -а́дзь; -а́джаны; зак., што (разм.).

Забрудзіць нечыстотамі, адкідамі.

|| незак. зага́джваць, -аю, -аеш, -ае.

загадзі́ць, -гаджу́, -го́дзіш, -го́дзіць; -го́джаны; зак., каго (разм.).

Задобрыць чым-н., выклікаць прыхільнасць.

З. ляснічага.

за́гадзя, прысл.

Зараней, папярэдне.

Апавясціць з.

З. рыхтавацца да пасяўной.

зага́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак, ж.

Відарыс або вобраз, які трэба разгадаць, растлумачыць.

Загадаць каму-н. загадку.

Загадкі прыроды (перан.). Гэта застаецца загадкай для нас (перан.: недаступным для разумення, вырашэння).

зага́дкавы, -ая, -ае.

Незразумелы, непазнаны, таямнічы.

Загадкавая з’ява.

Загадкава (прысл.) паводзіць сябе.

|| наз. зага́дкавасць, -і, ж.

зага́дны, -ая, -ае.

Які выражае загад.

З. жэст.

○

Загадны лад — у граматыцы: форма дзеяслова, якая выражае загад, просьбу, чыю-н. волю.

|| наз. зага́днасць, -і, ж.