Verbum

ізаба́ра, -ы, мн. -ы, -ба́р, ж. (спец.).

1. Лінія на графіку, якая злучае месцы з аднолькавым атмасферным ціскам у пэўны час.

Студзеньскія ізабары.

2. Лінія, якая графічна паказвае залежнасць паміж фізічнымі велічынямі пры пастаянным ціску.

|| прым. ізаба́рны, -ая, -ае.

інвестава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е, -ту́й, -тава́ны і інвесці́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (спец.).

Укласці (укладваць) капітал у прадпрыемства з мэтай атрымання прыбытку.

|| наз. інвесці́раванне, -я, н. і інвесты́цыя, -і, ж.; прым. інвестыцы́йны, -ая, -ае.

камуфле́т, -у, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Падземны выбух міны для разбурэння падземных збудаванняў праціўніка або разрыў артылерыйскага снарада без утварэння варонкі (спец.).

2. перан. Нечаканая непрыемнасць, няўдача (уст., жарт.).

|| прым. камуфле́тны, -ая, -ае (да 1 знач.).

кантрапу́нкт, -а, М -кце, м. (спец.).

У музыцы: мастацтва спалучэння некалькіх самастойных мелодый, галасоў, якія гучаць адначасова, у адно гарманічнае цэлае (шматгалоссе), а таксама раздзел тэорыі музыкі, прысвечаны вывучэнню такіх спалучэнняў.

|| прым. кантрапу́нктны, -ая, -ае і кантрапу́нктавы, -ая, -ае.

канцэнтра́т, -у, М -ра́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Гатовы сухі прадукт, спецыяльна апрацаваны для хуткага прыгатавання.

К. кашы.

К. квасу.

2. Корм высокай пажыўнасці для жывёлы (мука, вотруб’е, макуха, зерне).

3. Канцэнтраваная руда (спец.).

|| прым. канцэнтра́тны, -ая, -ае.

націскны́, -а́я, -о́е.

1. Які служыць для націскання (спец.).

Н. болт.

2. Які прыводзіцца ў дзеянне націсканнем.

Міна націскнога дзеяння.

3. У мовазнаўстве: які стаіць пад націскам (пра склад, слова).

Націскныя галосныя.

|| наз. націска́льнасць, -і, ж. (да 3 знач.).

маналі́т, -у, М -ліце, мн. -ы, -аў, м.

1. Суцэльная каменная глыба, а таксама прадмет, высечаны з яе.

2. Кавалак глебы з непарушаным структурным складам, які паказвае будову глебы ў вертыкальным разрэзе (спец.).

|| прым. маналі́тны, -ая, -ае.

Маналітная калона.

налі́ў, -лі́ву, м.

1. гл. наліць.

Н. бензіну ў цыстэрны.

2. Ступень напоўненасці чаго-н. вадкасцю.

Бутэлька з няпоўным налівам.

3. Набуханне сокамі пладоў, зерня.

Н. зерня.

4. Пухліна на назе ў каня (спец.).

○

Белы наліў — гатунак ранніх яблыкаў.

наплы́ў, -лы́ву, м.

1. гл. наплысці.

2. Тое, што наплыло, сабралася.

Н. водарасцей.

3. перан. Вялікая колькасць каго-, чаго-н.

Н. пакупнікоў.

Н. пачуццяў.

4. Паступовая змена кадраў у кінафільме (спец.).

5. Нарасць на ствале дрэва.

Н. на бярозе.

дэвія́цыя, -і, ж. (спец.).

1. Адхіленне стрэлкі компаса ад лініі магнітнага мерыдыяна пад уздзеяннем вялікіх мас жалеза.

2. Адхіленне цела, што рухаецца, ад зададзенага напрамку пад уплывам якіх-н. выпадковых прычын.

|| прым. дэвіяцы́йны, -ая, -ае і дэвія́нтны, -ая, -ае.