Stártverbot

n -(e)s, -e

1) спарт. забаро́на ўдзе́льнічаць у спабо́рніцтвах, дыскваліфіка́цыя

2) ав. забаро́на вы́лету

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

rozgrzewka

rozgrzewk|a

ж.

1. разагрэў; саграванне;

na ~ę (dla ~i) — на разагрэў; каб сагрэцца;

2. спарт. размінка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

tyczka

tycz|ka

ж. шост; жэрдка; тычка;

~ka miernicza — нівелірная рэйка;

skok o ~ce спарт. скачок з шастом

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

płotek

płot|ek

м.

1. парканчык; платок;

2. спарт. бар’ер;

bieg przez ~ki — бар’ерны бег; бег з бар’ерамі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

pojedynczy

pojedyncz|y

1. адзіночны;

gra ~a спарт. адзіночная гульня;

2. грам. адзіночны;

liczba ~a грам. адзіночны лік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

хаке́й м. спарт. Hockey [-hɔke- і -hɔki-] n -s, Hóckeyspiel n -(e)s, -e; Rásenhockey n (на траве); Éishockey n (на лёдзе);

хаке́й з ша́йбай Éishockey n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лі́дар м.

1. Führer m -s, -; führender Funktionär m;

2. спарт. Spítzenreiter m -s, -; Tabéllenführer m (турніру і г. д.); Schríttmacher m -s, - (веласпорт)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падрыхтава́цца

1. sich vórbereiten (да чаго-н. – zu D);

2. спарт. (каманда) падрыхтава́цца! (выклік удзельнікаў спаборніцтваў у скачках, кіданні і г. д.) es folgt…

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

áufstellen

1.

vt

1) ста́віць; расстаўля́ць; вайск. выстро́йваць; фармірава́ць

2) выстаўля́ць (кандыдата)

eine Mánnschaft ~ — спарт. вы́ставіць кама́нду

3) распрацо́ўваць, склада́ць (каштарыс, праграму)

4) спарт. устанаві́ць (рэкоры́)

5) ста́віць, прызнача́ць

éinen Vórmund ~ — прызна́чыць апекуна́

2.

(sich) станаві́цца, стро́іцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

АЎТАДРО́М

(ад аўта... + грэч. dromos месца для бегу),

тэрыторыя з комплексам дарог і збудаванняў для выпрабавання аўтамабіляў і правядзення аўтаспаборніцтваў. Тэр. для спарт. спаборніцтваў і выпрабаванняў аўтамабіляў і матацыклаў наз. аўтамотадромам. Адзін з першых аўтадромаў (трэкаў) пабудаваны ў Англіі — Бруклінскі (1906).

Аўтадром складаецца з замкнёнай (асноўнай) дарогі і дапаможных дарог. Замкнёная дарога (трэк) мае бетоннае пакрыццё і нахіл на віражах, што дае магчымасць развіваць макс. скорасць. Дапаможныя дарогі маюць розныя тыпы пакрыццяў: асфальтабетонныя, гравійныя, грунтавыя, на асобных участках з калдобінамі, крутымі пад’ёмамі і з’ездамі, рабрыстымі бетоннымі пакрыццямі і інш. перашкодамі для выпрабавання аўтамабіляў на трываласць, надзейнасць, устойлівасць. У склад аўтадрома ўваходзяць таксама трыбуны для гледачоў, пляцоўкі для спаборніцтваў, гаражы, памяшканні для тэхн. абслугоўвання машын, метэаралагічная станцыя і інш.

т. 2, с. 109

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)