agglutination

[ə,glu:tɪˈneɪʃən]

n.

1) зьле́пліваньне, скле́йваньне n.

2) зьле́пленая ма́са

3) аглютына́цыя f. (тварэ́ньне сло́ва злучэ́ньнем ко́лькіх сло́ваў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

attributive

[əˈtrɪbjətɪv]

1.

adj.

1) Gram. азнача́льны

2) які́ азнача́е я́касьць або́ прыкме́ту

2.

n.

азнача́льнае сло́ва, азначэ́ньне

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

conjunctive

[kənˈdʒʌŋktɪv]

1.

adj.

1) злуча́льны

2) злу́чаны, спалу́чаны

3) злу́чнікавы

2.

n.

злуча́льнае сло́ва, злу́чнік -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

interpose

[,ɪntərˈpoʊz]

v.

1) устаўля́ць, уклада́ць, усо́ўваць, укіда́ць (сло́ва)

2) ста́віць памі́ж

3) перарыва́ць

4) уме́швацца (у гу́тарку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

loan

[loʊn]

1.

n.

пазы́ка f.; запазы́чаньне n.

a loan word — запазы́чанае сло́ва

2.

v.

дава́ць пазы́ку, пазыча́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

здагна́ць, ‑ганю, ‑гоніш, ‑гоніць; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і дагнаць. На пляцы Аляксея здагнаў хуткі газік. Мележ. Конь вырвецца — здагоніш і зловіш, а слова вырвецца — не зловіш. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́плескі, ‑аў; адз. няма.

Апладысменты ў знак прывітання, адабрэння, удзячнасці. Калі слова было дадзена Малашкіну, зала прывітала яго воплескамі. Пестрак. Прамова скончана. У зале Выбух воплескаў, як шквал. А. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аніво́дны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Ні адзін, зусім ні адзін. У лесе аніводнага гуку, толькі гоман працяжны, ціхі ўгары. Галавач. Я не чуў пра цябе, мой народ, Аніводнага слова благога. Гілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адваява́цца, ‑ваююся, ‑ваюешся, ‑ваюецца; зак.

Тое, што і адваяваць (у 3 знач.). [Лякомцаў:] — Вам адразу трэба перапраўляцца на Вялікую зямлю. Вы наваяваліся, Кірыла Пракопавіч, і, прабачце за праўдзівае слова, адваяваліся. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двуко́ссе, ‑я, н.

Знакі (« » або „ “) для выдзялення простай мовы, цытат, загалоўкаў, а таксама слоў, якія ўжываюцца ў іранічным або ва ўмоўным сэнсе. Адкрыць двукоссе. Закрыць двукоссе. Узяць слова ў двукоссе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)