табло́, нескл., н.

Спец. Шчыт са светлавымі сігналамі або надпісамі. Светлавое табло. □ У салоне ўспыхнула сігнальнае табло: наш Ту–134 заходзіў на пасадку. «Звязда».

[Ад фр. tableau — карціна; дошка для аб’яў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

танкасло́йны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які складаецца з тонкіх слаёў (пра драўніну). Танкаслойная сасна. Танкаслойная бяроза.

2. Які наносіцца тонкім слоем на што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тары́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец.

1. Вызначыць (вызначаць) вагу тары. Тарыраваць тачку.

2. Праверыць (правяраць) паказанні прыбораў па кантрольных прыборах.

[Ад ням. tarieren.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траекто́рыя, ‑і, ж.

Спец. Лінія, якую апісвае ў прасторы ў працэсе руху цела або пункт. Траекторыя электрона. // Лінія палёту снарада або кулі. Траекторыя ракеты.

[Ад лац. trajectus — перамяшчэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трохгра́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае тры грані. Трохгранны напільнік.

2. Спец. Які ўтвораны перасячэннем трох граней, што праходзяць цераз адну кропку. Трохгранны вугал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

увярста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Спец.

1. Зрабіць устаўку ў вёрстку (у 2 знач.).

2. Змясціць у радок або на старонку пры вярстанні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уга́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Спец. Які дае многа ўгару (у 1 знач.). Угарнае жалеза.

2. Звязаны з вытворчасцю пражы з адходаў прадзення. Угарная пража.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уключэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. уключаць — уключыць і уключацца — уключыцца.

2. Спец. Тое, што ўключана; іншародная часціца. Газападобныя ўключэнні ў шкле.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотаграмметры́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да фотаграмметрыі, ажыццяўляецца з яе дапамогай. Фотаграмметрычная апрацоўка. // Які служыць для ажыццяўлення работ па фотаграмметрыі. Фотаграмметрычная лабараторыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фу́га, ‑і, ДМ фузе, ж.

Спец.

1. Паслядоўнае паўтарэнне адной музычнай тэмы некалькімі галасамі.

2. Музычны твор, заснаваны на такім паўтарэнні. Фугі Баха.

[Іт. fuga ад лац. fuga — бег, уцёкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)