самацёчны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да самацёку (у 1 знач.); які ажыццяўляецца па прынцыпу самацёку. Самацёчнае арашэнне. Самацёчны канал.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сі́дравы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сідру, з’яўляецца сідрам. Сідравы напітак. // Які ідзе на прыгатаванне сідру. Сідравыя гатункі яблыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіфіліты́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да сіфілісу, уласцівы сіфілісу. Сіфілітычны сын.

2. Які хварэе на сіфіліс. Сіфілітычны хворы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скарахо́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да скарахода, уласцівы яму.

2. Які мае вялікую хуткасць руху; быстраходны. Скараходнае судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скрэ́перны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да скрэпера. Скрэперная лябедка. Скрэперны атрад. // Які ажыццяўляецца пры дапамозе скрэпера. Скрэперная дастаўка вугалю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спіра́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да спіралі. Спіральная лінія. // Які мае выгляд, форму спіралі. Спіральная лесвіца. Спіральны спуск самалёта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стра́ўнікавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да страўніка. Страўнікавы сок. Страўнікавыя залозы. // Які прызначаны, служыць для лячэння страўніка. Страўнікавыя кроплі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

султа́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да султана ​1, належыць яму. Султанскі палац. // Які знаходзіцца пад уладай султана. Султанская дзяржава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сучляно́ўны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да сучлянення (у 3 знач.); які знаходзіцца ў месцы сучлянення. Сучляноўная паверхня касцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тазасцегнавы́, ‑ая, ‑ое.

Які размешчаны на месцы сутыкнення сцягна з тазавай косцю; які злучае сцягно з тазавай косцю. Тазасцегнавы сустаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)