Verbum

заві́лісты, -ая, -ае.

З завілінамі, звілісты.

Завілістая дарога.

|| наз. заві́лістасць, -і, ж.

завінава́ціцца, -ва́чуся, -ва́цішся, -ва́ціцца; зак., каму (разм.).

Узяць у доўг, стаць даўжніком.

Я суседцы завінавацілася дваццаць тысяч рублёў.

|| незак. завінава́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

завінава́чанасць, -і, ж.

Наяўнасць даўгоў, доўгу.

Спагнаць з.

завіну́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак. (разм.).

Спешна і старанна пачаць рабіць што-н.

З. і за гадзіну ўсё зрабіць.

|| незак. завіна́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

завіру́ха, -і, ДМ -ру́се, мн. -і, -ру́х, ж.

1. Мяцеліца, завея.

Узнялася з.

2. перан. Неспакой, сумятня, бязладзіца (разм.).

Ваенная з.

|| прым. завіру́шны, -ая, -ае.

заві́снуць гл. віснуць.

завіта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

Зайсці, заехаць куды-н. на кароткі час; заглянуць.

З. да сябра.

|| незак. заві́тваць, -аю, -аеш, -ае.

завіто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

Што-н., што ўтварае хвалістую лінію, спіраль.

З. валасоў.

завіту́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Тое, што і завіток.

заві́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -вівак, ж.

1. гл. завіць.

2. Прычоска з завітымі валасамі.

Кароткая з.