апла́віць, аплаўлю, аплавіш, аплавіць;
1. Расплавіць край або паверхню чаго‑н., нагрэўшы да высокай тэмпературы.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
апла́віць, аплаўлю, аплавіш, аплавіць;
1. Расплавіць край або паверхню чаго‑н., нагрэўшы да высокай тэмпературы.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аглушэ́нне, ‑я,
1.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адбе́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да адбелкі.
2. Падвергнуты адбелцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
капелі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лесірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе;
[Ад ням. lasieren.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лесіро́ўка, ‑і,
1.
2. Тонкі слой, мазок празрыстай фарбы на карціне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лігні́н, ‑у,
1. Багатае вугляродам рэчыва, якое змяшчаецца ў драўніне.
2. Матэрыял у выглядзе тонкай слаістай паперы, вырабленай з драўніны; драўнінная вата.
[Ад лац. lignum, ligni — дрэва.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мадыфіка́цыя, ‑і,
1. Відазмяненне чаго‑н., якое адзначаецца з’яўленнем новых уласцівасцей.
2. Прадмет або з’ява, якія падвергліся такому відазмяненню.
[Лац. modificatio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мандата́рый, ‑я,
1. Асоба, якая атрымала даручэннае, мандат ад манданта.
2. Капіталістычная дзяржава, якая атрымала мандат на кіраванне калоніяй, якая валодае мандатам.
[Лац. mandatarius — які атрымаў даручэнне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
манеўро́вы, ‑ая, ‑ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)