Verbum

заве́сціся, -вяду́ся, -вядзе́шся, -вядзе́цца; -вядзёмся, -ведзяце́ся, -вяду́цца; -вядзі́ся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пачаць вадзіцца, зрабіцца наяўным.

Завялося знаёмства.

Грошы завяліся.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Узнікнуць, распладзіцца.

У садзе завяліся шкоднікі.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пачаць дзейнічаць, будучы заведзеным (гл. завесці ў 7 знач.).

Гадзіннік завёўся.

Матор не завёўся.

4. Пачаць спрэчку, бойку і пад. з кім-н. (разм.).

З. сварыцца з кім-н. Ужо завёўся на паўдня (перан.: гаварыць надта доўга і бесперастанку).

|| незак. заво́дзіцца, -во́джуся, -во́дзішся, -во́дзіцца.

заве́шаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што чым.

Павесіць на ўсёй прасторы чаго-н.

З. двор бялізнай.

|| незак. заве́шваць, -аю, -аеш, -ае.

заве́я, -і, мн. -і, -яў, ж.

Снежная бура, мяцеліца.

|| прым. заве́йны, -ая, -ае.

завіва́цца гл. завіцца.

завіва́ць гл. завіць.

за́відкі, -аў (разм.).

Зайздрасць.

З завідкамі паглядаць.

З. бяруць.

за́відна, прысл.

Пакуль не сцямнела.

Выехаць з.

завізава́ць гл. візаваць.

завізі́раваць гл. візіраваць¹.

заві́ліна, -ы, мн. -ы, -лі́н, ж.

Выгіб, звіліна.

З. ракі.