пе́кны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Прыгожы. Пекныя ўзоры Тчэ кляноў задумны лістапад. Куляшоў. Панна Анэта мела чорныя, вельмі зваблівыя вочы і яшчэ больш зваблівыя, пекныя вусны. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перавастры́ць, ‑вастру, ‑вострыш, ‑вострыць; зак., што.

1. Навастрыць іначай, яшчэ раз. Перавастрыць разец.

2. Навастрыць усё, многае.

3. Навастрыць вельмі моцна, больш, чым трэба. Перавастрыць брытву.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поліметры́я, ‑і, ж.

1. У вершах — спалучэнне ў адным паэтычным творы частак, напісаных рознымі памерамі.

2. У музыцы — адначасовае спалучэнне двух і больш розных тактавых памераў.

[Ад грэч. poly — многа і metron — мера, памер.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прахо́дчык, ‑а, м.

Рабочы, які займаецца праходкай (у 2 знач.). Не задавальнялі такія вынікі шахцёраў і тым больш не думалі спыняцца на гэтым брыгадзіры праходчыкаў. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыдба́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Прыдбаны, набыты. Густы водар гародаў і гумнаў быў свежы, можа, больш, як калі, і цешыў душу чалавек прыдбалым за лета багаццем. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саструга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Стругаючы, зняць, счысціць, зрэзаць верхні слой чаго‑н. Састругаць кару.

2. Счышчаючы, абрэзаць больш чым патрэбна. Састругаць увесь бурак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сіно́птык, ‑а, м.

Спецыяліст-метэаролаг, які дае прагнозы надвор’я. Чым даўжэй працуе сіноптык у адным і тым жа раёне, тым больш дакладна ён «прадказвае» надвор’е. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спрасці́цца, спросціцца; зак.

Стаць больш простым, менш складаным (звычайна пра склад, структуру чаго‑н.). Тэхналогія вытворчасці спрасцілася. □ Даданая частка [складана-залежнага сказа] спрасцілася, ператварылася ў член простага сказа. Граматыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трамбава́ць, ‑бую, ‑буеш, ‑буе; незак., што.

Ударамі, ціскам рабіць больш шчыльнай якую‑н. рыхлую масу (зямлю і пад.) і выраўноўваць яе паверхню. Трамбаваць зямлю. Трамбаваць сілас.

[Ад ням. trampeln — таптаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчу́плы, ‑ая, ‑ае.

Мізэрны, слабы, худы, нягеглы. Шыракаплечы, .. [хлопец] адчуваў сябе нязграбна ў пінжачку, відаць, пашытым на больш шчуплага чалавека. Паслядовіч. Худое, шчуплае цельца было нерухомым. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)