únmaßgeblich
a які́ не служы́ць пры́кладам [но́рмай]
~e Vermútungen — меркава́нні, які́я не заслуго́ўваюць даве́р’я
nach méiner ~en Méinung — па ма́йму сці́пламу разуме́нню
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
wírbelig
a які́ кру́ціцца
éine ~e Bewégung — віхравы́ рух
das macht mich ganz ~ im Kópfe — у мяне́ ад гэ́тага кру́ціцца галава́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
глыбі́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які знаходзіцца на вялікай глыбіні (у 2 знач.). Глыбінныя рыбы. // Які дзейнічае на вялікай глыбіні. Глыбінная бомба. // Які праводзіцца на вялікай глыбіні. Глыбінная лоўля.
2. Які знаходзіцца ў глыбіні краіны, вобласці і пад. Вёска была глыбіннай — за цэлых сорак кіламетраў ад чыгункі. Навуменка.
3. Які выражае сутнасць, унутраны змест чаго‑н.; істотна важны. Раскрыць глыбінныя працэсы ў літаратуры. // Скрыты, патаемны. Глыбінныя жаданні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
звар’яце́лы, -ая, -ае.
1. Які страціў розум, псіхічна хворы.
З. чалавек.
Крычыць нібы з.
2. Безразважны, раз’юшаны (разм.).
З. ад злосці, ён біў посуд.
|| наз. звар’яце́ласць, -і, ж. (да 2 знач.; разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
звыштэрміно́вы, -ая, -ае.
1. Які прадаўжаецца звыш вызначанага тэрміну.
Звыштэрміновая служба.
2. у знач. наз. звыштэрміно́вы, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Той, хто добраахвотна застаўся на вайсковай службе пасля адбыцця абавязковага тэрміну.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
злачы́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.
Чалавек, які робіць або зрабіў злачынства.
Ваенны з. (асоба, якая ў ходзе вайны робіць злачынства супраць чалавецтва).
|| ж. злачы́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
зрашчэ́нне, -я, н.
1. гл. зрасціся.
2. Месца, на якім адбылося злучэнне, зрастанне чаго-н.
З. косці пасля пералому.
○
Фразеалагічнае зрашчэнне — устойлівы выраз, які складаецца з некалькіх слоў, што выражаюць адно паняцце.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
інструменталі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
Музыкант, які іграе на якім-н. музычным інструменце.
Ансамбль інструменталістаў.
|| ж. інструменталі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. інструменталі́сцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
кака́ва, нескл., ж.
1. Трапічнае дрэва, абястлушчаныя зярняты якога ідуць на прыгатаванне шакаладу.
2. Парашок з зярнят гэтага дрэва, які ўжыв. для прыгатавання напою, а таксама сам напой.
|| прым. кака́вавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
камерто́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
Інструмент у выглядзе сталёвай вілкі, які пры ўдары ўтварае гук пэўнай пастаяннай вышыні і выкарыстоўваецца пры настройцы музычных інструментаў, у харавых спевах.
|| прым. камерто́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)