дубліка́т
(ад лац. dublicatus = падвоены)
1) другі экзэмпляр якога-н. дакумента, які мае аднолькавую сілу з арыгіналам;
2) дадатковы экзэмпляр часткі рукапісу, які рыхтуецца да набору асобна.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
дэцэрэбра́цыя
(ад дэ- + лац. cerebrum = мозг)
метад даследавання рэфлекторнай дзейнасці прадаўгаватага і спіннога мозгу пры ізаляцыі іх ад уплыву кары вялікіх паўшар’яў пераразаннем стваловай часткі галаўнога мозга.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ро́стра
(лац. rostra = насы караблёў)
1) трыбуна на форуме Стараж. Рыма, упрыгожаная насамі караблёў, захопленых у непрыяцеля;
2) архіт. упрыгожанні калон у выглядзе насавой часткі старажытнага судна.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
уверцю́ра
(фр. ouverture)
1) музычны ўступ да оперы, аперэты, балета, драматычнага спектакля (параўн. антракт 2);
2) самастойны музычны твор для аркестра з адной часткі (напр. сімфанічная у.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
філёнга
(ням. Fullung)
1) тонкая дошка або фанера, якая ўстаўляецца ў дзвярную, паркетную або іншую раму;
2) вузкая палоска, якая аддзяляе афарбаваную панэль ад верхняй часткі сцяны.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
цэнтрыфу́га
(ням. Zentrifuge, ад лац. centrum = сярэдзіна + fuga = бег)
1) апарат для механічнага раздзялення сумесі на састаўныя часткі дзеяннем цэнтрабежных сіл;
2) устаноўка для трэніроўкі пілотаў-касманаўтаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мэ́бля, ‑і, ж., зб.
Прадметы абстаноўкі памяшкання. Два сталы, пісьмовы і звычайны,.. ды некалькі крэслаў складалі ўсю мэблю і абстаноўку канторы. Колас. Выходзячы, Міша не стрымаўся і заглянуў праз прыадчыненыя дзверы ў цесна застаўлены мэбляй пакой. Карпюк.
•••
Мяккая мэбля — мэбля, у якой тыя часткі, што прызначаны для сядзення або ляжання, зроблены на спружынах або набіты чым‑н. мяккім.
[Фр. meuble.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
памле́ць, ‑млее; ‑млеем, ‑млееце, ‑млеюць; зак.
1. (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Аслабець, здранцвець, анямець (пра часткі цела). Дошкі.. [Люба] трымала рукамі, рукі памлелі, яна падпёрла дошкі галавой і плячыма. Чорны. Віця і Грыша ледзьве выбраліся з каляскі — памлелі ногі. Місько.
2. Страціць прытомнасць ад якога‑н. моцнага перажывання, пачуцця і пад. — пра ўсіх, многіх.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нераздзе́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Не падзелены на часткі. Нераздзеленая маёмасць.
2. перан. Які не атрымлівае водгуку, не сустракае спачування, разумення. Колькі год прайшло з таго часу, але не ціхне ў сэрцы боль нераздзеленага кахання. Бярозкін. Галі карцела расказаць, паспавядацца ў сваіх пачуццях, бо нераздзеленая радасць — палова радасці, а нераздзелены смутак — глядзі што большы, як у два разы. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насі́лле, ‑я, н.
1. Прымяненне фізічнай сілы. Пратэст супраць грубага насілля. Сляды насілля на целе.
2. Прымусовае ўздзеянне на каго‑н. для дасягнення сваёй мэты. Дыктатура ёсць панаванне часткі грамадства над усім грамадствам і прытым панаванне, якое апіраецца непасрэдна на насілле. Ленін. // Злоўжыванне сваёй уладай; прыцясненне. Разбурыць лад насілля і зла.
•••
Непраціўленне злу насіллем гл. непраціўленне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)