бек I м. (титул) бек
бек II м., спорт., уст. бек
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бо́левы болево́й;
б. прыём — спорт. болево́й приём;
~вае адчува́нне — болево́е ощуще́ние
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перама́х, -ху м., спорт. перема́х;
п. сагну́тай наго́й — перема́х со́гнутой ного́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сажо́нкі, -нак мн., спорт. сажёнки;
плыць на с. (~камі) — плыць сажёнками
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скіф I м., спорт. скиф
скіф II м. скиф; см. скі́фы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
АРТАМО́НАВА (Вароніна) Інга Рыгораўна
(29.8.1936, Масква — 4.1.1966),
расійская спартсменка (канькабежны спорт). Засл. майстар спорту СССР (1962). Чатырохразовая чэмпіёнка свету (1957—58, 1962, 1965), сярэбраны прызёр чэмпіянатаў свету (1963, 1964), неаднаразовая рэкардсменка свету, чэмпіёнка СССР у мнагаборстве (1956, 1958, 1962—64), шматразовая чэмпіёнка СССР (1956—59, 1961—65) на розных дыстанцыях.
т. 1, с. 505
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
падво́дны I подво́дный;
~ная ло́дка — подво́дная ло́дка;
~ныя плы́ні — подво́дные тече́ния;
п. спорт — подво́дный спорт
падво́дны II (к падво́да) подво́дный;
○ ~ная паві́ннасць — ист. подво́дная пови́нность
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Спорт 1/195, 272; 2/349, 352; 10/23, 568, 578; 12/367—372
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
узако́нены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад узаконіць.
2. у знач. прым. Устаноўлены, вызначаны якім‑н. законам, пастановай. Я лаўлю [рыбу] ўзаконеным метадам, — сказаў Вярстоўскі. Гаўрылкін. Не любіў і не паважаў [Фокін] аўтарытэтаў, апрача свайго, а ўзаконеныя правілы і распараджэнні лічыў, што яны пісаліся не для яго. Машара. // Які стаў звычайным, перастаў хваляваць, звяртаць на сябе ўвагу. [Дзядзька Міша:] — Гэта не гульня, не спорт,.. а .. узаконенае калецтва! Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чэмпіён, ‑а, м.
Званне пераможцы ў спартыўных спаборніцтвах, гульнях на першынство, а таксама асоба або каманда, удастоеныя такога звання. Чэмпіён свету. □ Павел любіў спорт. Але яшчэ больш любіў фізіку, а чэмпіёнам не зрабіўся толькі таму, што не хапіла часу для трэніровак. Шыцік. [Марына Паўлаўна:] — Ігар заняў першае месца па Саюзу па плаванню. Чэмпіён... Як я рада. Васілевіч.
•••
Абсалютны чэмпіён — спартсмен, які атрымаў найбольшую колькасць ачкоў у спаборніцтвах.
[Англ. — champion.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)