мадэра́тар, ‑а, м.

Спец.

1. Прыстасаванне для рэгулявання сілы гуку ў музычных клавішных інструментах.

2. Прыстасаванне, пры дапамозе якога прыцішваюць ход машыны.

[Ад лац. moderator — стрымліваючы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюсава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак., што.

Спец. Насычаць (тканіну) асобым хімічным растворам перад тым, як фарбаваць яе або друкаваць малюнак на ёй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

полімеры́я, ‑і, ж.

Спец. З’ява генетычнай сувязі палімера з простай малекулай, у выніку чаго малекулярная вага палімера кратна малекулярнай вазе простай малекулы.

[Грэч. polymereia — наяўнасць многіх частак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́льдэрны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да польдэра. Па рэкамендацыях даследчыкаў пачалі ўжываць падземныя воды для арашэння, будаваць польдэрныя сістэмы. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прадрэйфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак.

Спец.

1. Перамясціцца за ветрам або па цячэнні (пра судна, крыгі і пад.).

2. Дрэйфаваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прае́кцыя, ‑і, ж.

1. У матэматыцы — адлюстраванне прасторавых фігур на плоскасці.

2. Спец. Павялічанае адлюстраванне чаго‑н. на экране, атрыманае аптычным спосабам.

[Ад лац. projectio — кіданне наперад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапарцыяна́льнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць прапарцыянальнага (у 1 знач.); суразмернасць.

2. Спец. Залежнасць паміж велічынямі, якія прапарцыянальна змяняюцца. Прамая прапарцыянальнасць. Адваротная прапарцыянальнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паліме́ры, ‑аў; адз. палімер, ‑а, м.

Спец. Арганічныя рэчывы, малекулы якіх складаюцца з вялікай колькасці простых малекулярных звенняў з рознай атамнай структурай.

[Ад грэч. polymerēs — які складаецца з многіх частак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памянша́льнасць, ‑і, ж.

Спец. Граматычная катэгорыя, якая ўказвае на паменшаную велічыню прадмета або ступень якасці ў параўнанні з другім прадметам або якасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нака́тнік, ‑а, м.

Спец. Прылада ў гармаце, пры дапамозе якой ствол гарматы вяртаецца на месца пасля адкату яго пры выстрале. Спружынны накатнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)