кля́ўзны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які заключае ў сабе кляўзу. Кляўзнае пісьмо. // Які займаецца кляўзамі; схільны да кляўз. Кляўзны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лато́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да латка (у 1 знач.). Латочны гандаль. // Які прадаецца з латка. Латочны тавар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лесапаса́дачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пасадкі лесу. Лесапасадачныя работы. // Які прызначаны, служыць для пасадкі лесу. Лесапасадачныя машыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лябёдачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лябёдкі ​2. Лябёдачны канат. // Які адбываецца з дапамогай лябёдкі. Лябёдачная тралёўка лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́зкі, ‑ая, ‑ае.

1. Аб які можна запэцкацца. Мазкія сцены.

2. Які лёгка пэцкаецца, брудзіцца; маркі. Белая тканіна — мазкая.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́рсавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да марса. Марсавы парус.

марсавы́, о́га, м.

Матрос, які нясе вахту на марсе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжбібліятэ́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да некалькіх бібліятэк. Міжбібліятэчны абанемент.

2. Які адбываецца паміж бібліятэкамі. Міжбібліятэчны абмен.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мімі́ст, ‑а, М ‑спе, м.

1. Акцёр, які па-мастацку валодае мімікай.

2. Акцёр, які ўдзельнічае ў мімічных сцэнах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нава́лачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да навалкі, навальвання. Навалачны спосаб пагрузкі. // Які служыць для навалкі, навальвання. Навалачныя механізмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нава́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да навалу, навалкі. Навальны спосаб пагрузкі. // Які прызначаны, служыць для кавалкі. Навальны механізм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)