Verbum

знябы́цца, -бу́дуся, -бу́дзешся, -бу́дзецца; -бы́ўся, знебыла́ся, -ло́ся; -бу́дзься; зак. (разм.).

Змарыцца, змучыцца.

З. за доўгую дарогу.

|| незак. знебыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

знява́га, -і, ДМ -ва́зе, ж.

1. гл. зняважыць.

2. Тое, што можа зняважыць; абразлівы ўчынак, слова.

Нанесці каму-н. знявагу.

Пакараць каго-н. за знявагу.

знява́жлівы, -ая, -ае.

Які змяшчае ў сабе знявагу.

З. позірк.

|| наз. знява́жлівасць, -і, ж.

знява́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак., каго-што.

Зняславіць, прынізіць, абразіць.

З. сваімі паводзінамі.

З. чые-н. пачуцці.

|| незак. зневажа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. зневажа́нне, -я, н. і знява́га, -і, ДМ -ва́зе, ж.

зняве́рыцца, -руся, -рышся, -рыцца; зак.

Страціць веру, давер’е.

З. ў сябрах.

|| незак. зняве́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

зняве́чыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; зак.

Знявечыць сябе, пакалечыць.

|| незак. зняве́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

зняве́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго (што).

Нанесці каму-н. значныя фізічныя пашкоджанні.

З. у бойцы.

|| незак. зняве́чваць, -аю, -аеш, -ае.

зняво́ленне, -я, н.

1. гл. зняволіць.

2. Стан таго, хто пазбаўлены волі; знаходжанне ў турме, ссылцы.

Турэмнае з.

Быць у зняволенні.

зняво́лены, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

Чалавек, пазбаўлены волі, які знаходзіцца ў турме.

|| ж. зняво́леная, -ай, мн. -ыя, -ых.

зняво́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго (што).

Пазбавіць волі, узяць пад арышт.

З. злачынцаў.

|| незак. зняво́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. зняво́ленне, -я, н.