Verbum

наўда́чу, прысл.

У надзеі на зручны выпадак, як удасца.

Ісці н.

наўзбо́ч, прысл. і прыназ. (разм.).

1. прысл. На нейкай адлегласці, асобна ад чаго-н.

Н. стаяў дом.

2. прыназ. з Р. Збоку ад чаго-н.

Н. дарогі.

наўздага́д, прысл. (разм.).

Наўгад, як выйдзе.

Страляць н.

наўздаго́н, прысл. і прыназ.

1. прысл. Услед за тым, хто (што) аддаляецца, адыходзіць.

Крычаць н.

2. прыназ. з Д. Ужыв. пры абазначэнні асобы ці прадмета, што аддаляюцца і ўслед за якімі хто-, што-н. пасылаецца.

Н. яму паслалі тэлеграму.

наўздаго́нкі, прысл. (разм.).

Даганяючы, пераганяючы каго-, што-н.

Дзеці бегалі н.

наўздо́ўж, прысл. (разм.).

Тое, што і уздоўж.

наўзры́д, прысл.

У выразе: плакаць наўзрыд — плакаць моцна, уголас.

наўко́л, прысл. і прыназ. (разм.).

1. прысл. Тое, што і навокал (у 1 знач.).

2. прыназ. з Р. Тое, што і навокал (у 2 знач.).

наўме́, прысл.

1. У галаве, у думках.

Жывому жывое н.

2. (з адмоўем). Не да таго, не да гэтага.

Не н. цяпер вяселле.

наўмы́сля, прысл.

3 намерам, свядома.