audition
[ɔˈdɪʃən]
1.
n.
1) праслухо́ўваньне n. (сьпевака́, музыка́нта, акто́ра)
2) слу́ханьне n.
2.
v.t.
1) праслухо́ўваць
2) спрабава́ць (арты́ста)
3.
v.i.
праслухо́ўвацца (пра сьпевака́, акто́ра для ро́лі)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
adjective
[ˈædʒɪktɪv]
1.
n. Gram.
прыме́тнік -а m.
2.
adj.
1) прыме́тнікавы, ужы́ты як прыме́тнік
2) зале́жны, несамасто́йны
3) Law працэду́рны, дапамо́жны
4) нетрыва́лы, без замацава́льніка (пра фа́рбу)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
gamy
[ˈgeɪmi]
adj.
1) з па́хам або́ сма́кам дзічы́ны, з душко́м
2) бага́ты на дзічы́ну
3) му́жны; по́ўны запа́лу; гара́чы
4) Sl. непрысто́йны, бры́дкі; салёны, саланава́ты (пра анэкдо́т)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
gem
[dʒem]
1.
n.
1) кашто́ўны ка́мень (асаблі́ва рэ́заны, шліфава́ны); кашто́ўнасьць, пэ́рла f.
2) лі́сьцевая пупы́шка f.
2.
v.t.
1) упрыго́жваць, прыбіра́ць кашто́ўнымі камяня́мі
2) распуска́цца (пра дрэ́ва)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
wry
[raɪ]
adj.
1) крывы́; перакры́ўлены, перако́шаны, скры́ўлены
She made a wry face to show her disgust — Яна́ скрыві́лася ад пачуцьця́ агі́ды
2) перакру́чаны, скажо́ны (пра сло́вы, ду́мкі)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
згры́зці, ‑зу, ‑зеш, ‑зе; ‑зём, ‑зяце; зак., каго-што.
Разм.
1. Грызучы, з’есці. Згрызці кавалак цукру. Згрызці сухар. // Пагрызці, сапсаваць паверхню чаго‑н. Зайцы згрызлі кару дрэў. // Перагрызшы, паваліць. Бабры згрызлі некалькі асінак і збудавалі хатку.
2. перан. Змучыць (пра гора, сумненне і пад.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
здзеравяне́лы і здзервяне́лы, ‑ая, ‑ае.
Цвёрды, як дрэва. Здзеравянелы атожылак. // Здранцвелы, анямелы (пра часткі цела). [Васіль] зусім выбіўся з сіл, залез у снег па пояс і не можа ўжо мясіць яго здзеравянелымі нагамі. Колас. Яўхім стомлена павёў плячамі, перагнуўся трохі назад — хацеў разварушыць здзервянелую спіну. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зе́лена,
1. Прысл. да зялёны (у 1, 2 знач.).
2. безас. у знач. вык. Пра наяўнасць зялёнай расліннасці. Было лета, самая зялёная пара яго. Зелена было на гародах, у полі, на балотах. Мележ.
•••
У вачах зелена — тое, што і у вачах зелянее (гл. зелянець).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зе́ўраць, ‑ае; незак.
Разм. Быць бачным, адкрытым (пра адтуліну, яму і пад.). Побач, між нізкага, густога галля, зеўрала ў цяністым поцемку свежая яма з асыпанымі берагамі. Мележ. Там, далёка ўнізе, куды кожную хвіліну вецер мог сарваць і яго, зеўрала бяздонне, зацягнутае радкаватым туманам. «Беларусь».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
змало́ць, змялю, змелеш, змеле; зак., што.
1. Раздрабніць, ператварыць у муку і пад. (пра зерне). Змалоць пшаніцу. Змалоць перац. □ Млынар змалоў сваіх некалькі мяшкоў збожжа. Чорны.
2. Разм. груб. З’есці. З кожным разам сала заставалася ўсё меней і меней. — Усё змеле! — расчаравана сказаў Уладзік. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)