перку́сія, ‑і, ж.

Спец. Пастукванне хворага пальцамі або спецыяльным малаточкам для вызначэння стану яго ўнутраных органаў па характары ўтвораных гукаў.

[Ад лац. percussio — нанясенне ўдараў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карбюра́тарны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да карбюратара, прызначаны для вырабу карбюратараў. Карбюратарны завод.

2. З карбюратарам. Карбюратарны рухавік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́ртэр, ‑а, м.

Металічная каробка, якая служыць апорай для рухавіка ўнутранага згарання, а таксама засцерагае яго ад пашкоджання і забруджвання.

[Англ. carter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

касцюме́р, ‑а, м.

Работнік тэатра, які падрыхтоўвае касцюмы для спектакля. Касцюмеры прасуюць, чысцяць і разносяць па акцёрскіх пакоях вопратку. Рамановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

керн, ‑а, м.

1. Парода, грунт, якія бяруць пустацелым інструментам для пробы.

2. Тое, што і кернер (у 2 знач.).

[Ням. Kern.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псіхагігіе́на, ‑ы, ж.

Раздзел гігіены, які вывучае ўплыў навакольных умоў на псіхічнае здароўе чалавека, распрацоўвае меры для захавання яго здароўя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

псіхіятры́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да псіхіятрыі. // Прызначаны для лячэння псіхічных хворых, назірання над імі. Псіхіятрычная клініка. Псіхіятрычная бальніца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пясо́чнік, ‑а, м.

Разм.

1. Тое, што і пясочніца (у 4 знач.).

2. Назва дзіцячага касцюма для гульняў з пяском.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыёапарату́ра, ‑ы, ж., зб.

Апаратура для перадачы, пераўтварэння і прыёму радыёхваль. У .. [трактары] устаноўлены новыя электрычныя схемы, .. блакіроўка тармазоў, радыёапаратура. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разліне́іць, ‑ею, ‑еіш, ‑еіць; зак., што.

Правесці на паперы лініі для пісання па іх або паміж імі. Разлінеіць ліст паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)