шы́йка, -і, ДМ шы́йцы, мн. -і, -шы́ек, ж.

1. гл. шыя.

2. Вузкая частка чаго-н.

Ш. пазванка.

Ш. касы.

Ш. збана.

3. У рачных ракаў: хваставая частка цела.

|| прым. шы́ечны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шы́ла, -а, мн. -ы, -аў, н.

Інструмент для праколвання адтулін у выглядзе завостранага стрыжня з дзяржаннем.

Ш. ў мяшку не схаваеш (прыказка).

|| памянш. шы́льца, -а, мн. -ы, -аў, н. (разм.).

|| прым. шы́льны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шы́хта, -ы, ДМ -хце, шыхт, ж. (спец.).

Сумесь матэрыялаў (руда, флюсы, кокс, вугаль і інш.), узятых у пэўнай прапорцыі, якую загружаюць у плавільныя печы для перапрацоўкі.

Закласці шыхту спецыяльнай сталі.

|| прым. шы́хтавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

выхлапны́ спец Áuspuff ;

выхлапна́я па́ра Áuspuffdampf m -(e)s, -dämpfe;

выхлапны́я га́зы аўтатра́нспарту Kfz.-Ábgase pl, Áutoabgase pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

цадзі́лка ж спец Sieb n -(e)s, -e, Séihe f -, -n; Séihtuch n -(e)s, -tücher (з матэрыі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

кругазваро́т м спец, тс перан Kréislauf m -(e)s, -läufe, Wírbel m -s, -;

кругазваро́т падзе́й Wírbel der Eréignisse

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

накла́дка ж спец Áuflage f -, -n, Überwurf m -(e)s, -würfe, Lásche f -, -n; Schlíeßdeckel m -s, - (замка)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

сырэ́ц м спец (не да канца выраблены):

шоўк-сырэ́ц Róhseide f -;

ску́ра-сырэ́ц úngegerbtes Léder, Róhleder n -s;

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

насці́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які будуецца як насціл. Насцільная дарога.

2. Спец. Які рухаецца амаль паралельна паверхні зямлі на невялікай вышыні (пра палёт куль, снарадаў і пад.). Насцільны агонь.

3. Спец. Які ідзе амаль па прамой лініі, плаўны. Насцільны скачок.

4. Абл. Які падае шчыльна (пра дождж). Росна. Золка. Пад ранак Выпаў дожджык насцільны. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разно́с, ‑у, м.

1. Дзеянне паводле дзеясл. разносіць — разнесці (у 1–6 знач.).

2. Разм. Строгая вымова, рэзкая крытыка. Пасля хору хвалебных рэцэнзій раптам узнялася хваля крытыкі і разносаў. «Маладосць».

3. Спец. Перавышэнне дазволенай разлікам колькасці абаротаў вярчальных частак машыны, якое вядзе да разбурэння гэтых частак. Прадухіленне разносу.

4. Спец. Шырокая і неглыбокая горная вырабатка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)