Verbum

жуда́, -ы́, ДМ -дзе́, ж.

Тое, што і жудасць.

жу́дасны, -ая, -ае.

1. Поўны пачуцця страху, чаго-н. непрыемнага, жахлівага.

Ж. сон.

Жудасныя думкі.

2. перан. Надзвычай вялікі, вельмі моцны.

Жудасная эксплуатацыя.

|| наз. жу́даснасць, -і, ж.

жу́дасць, -і, мн. -і, -ей, ж.

Трывожнае пачуццё страху, адчуванне бяды; жах.

Ж. напала на чалавека.

жу́жаль, -я, мн. -і, -яў, м.

Драпежны начны жук (шкоднік азімых).

жужа́льцы, -аў.

Вырасты, якія замяняюць заднія або пярэднія крылы ў некаторых насякомых.

жуі́р, -а, мн. -ы, -аў, м. (уст.).

Той, хто шукае ў жыцці толькі асалоды, уцехі.

жуі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак. (уст.).

Жыць толькі асалодамі, уцехамі; весці разгульнае жыццё.

жук, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

1. Насякомае з жорсткім надкрыллем.

Майскі ж.

2. перан. Пра хітрага пранырлівага чалавека (разм., неадабр.).

|| памянш. жучо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м. (да 1 знач.).

жу́лік, -а, мн. -і, -аў, м.

Злодзей, які займаецца дробнымі пакражамі; ашуканец.

|| зб. жуллё, -я́, н. (разм.).

жулікава́ты, -ая, -ае.

1. Схільны жульнічаць, махляваць.

Ж. чалавек.

2. Уласцівы жуліку; хітры.

Ж. выгляд.

|| наз. жулікава́тасць, -і, ж.