Verbum

па́сынак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

1. Няродны сын для мужа ці жонкі ў сям’і.

Адносіцца да каго-, чаго-н. як да пасынка (перан.: нядобразычліва, абыякава).

2. Бакавы парастак расліны (спец.).

|| прым. па́сынкавы, -ая, -ае.

прае́кцыя, -і, мн. -і, -цый, ж. (спец.).

1. Адлюстраванне прасторавых фігур на плоскасці.

2. Перадача на экран відарысаў.

|| прым. праекты́ўны, -ая, -ае (да 1 знач.) і праекцы́йны, -ая, -ае.

Праектыўная геаметрыя (раздзел геаметрыі). Праекцыйны ліхтар.

прара́н, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Звужаная частка рэчышча, праход, які часова пакідаецца для пропуску вады пры збудаванні плаціны і закрываецца пры завяршэнні работ.

2. Прамывіна, адтуліна ў плаціне, дамбе, прарванай водным патокам.

растачы́ць¹, -тачу́, -то́чыш, -то́чыць; -то́чаны; зак., што (спец.).

Расшырыць, апрацаваць разцом.

Р. адтуліну

|| незак. расто́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расто́чванне, -я, н. і расто́чка, -і, ДМ -чцы, ж.

|| прым. расто́чны, -ая, -ае.

Р. станок.

сабо́р, -а; -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -у. Сход, з’езд (спец.).

Царкоўны с.

Памесны с. (з’езд служыцеляў хрысціянскай царквы).

2. -а. Галоўная або вялікая царква ў горадзе, манастыры.

Кафедральны с.

|| прым. сабо́рны, -ая, -ае.

сертыфіка́т, -а, М -ка́це, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Афіцыйнае пісьмовае пасведчанне аб чым-н.

С. якасці.

2. Пазыковае фінансавае абавязацельства дзяржаўных органаў, а таксама назва білетаў некаторых дзяржаўных пазык.

|| прым. сертыфіка́тны, -ая, -ае.

спа́дчыннасць, -і, ж.

1. гл. спадчынны.

2. Захоўванне і перадача праз пакаленні прыродных уласцівасцей арганізма.

3. Тое, што і спадчына (у 2 і 3 знач.) (спец.).

|| прым. спа́дчынны, -ая, -ае (да 1 і 3 знач.).

стачы́ць³, стачу́, сто́чыш, сто́чыць; сто́чаны; зак., што.

1. Злучыць швом.

С. дзве полкі.

2. Звязаўшы канцы, зрабіць даўжэйшым.

С. вяроўку.

3. Змацаваць зваркай (спец.).

С. трубы.

|| незак. сто́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. сто́чванне, -я, н.

стыкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак., што (спец.).

Цесна злучыць канцамі, часткамі.

С. звёны пантоннага моста.

|| наз. стыко́ўка, -і, ДМ -ко́ўцы, мн. -і, -ко́вак, ж. і стыкава́нне, -я, н.

|| прым. стыко́вачны, -ая, -ае.

сшы́так, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

1. Сшытыя лісты чыстай паперы ў вокладцы.

Сшыткі ў клетку.

Агульны с.

2. Складзены, але не разрэзаны друкаваны аркуш у кнізе, брашуры і пад. (спец.).

|| прым. сшы́ткавы, -ая, -ае.