Ража́нец ’ружанец’ (ашм., Станк.; астрав., Сл. ПЗБ). Ад ружа́нец (гл.), які ў сваю чаргу з лац. rosa ’ружа’. Мена у/а адбылася ў выніку падаўжэння галоснага.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тро́йні ‘вілы з трыма зубамі’ (ТСБМ, Касп.). Утворана ад тройня (гл.), як двойня, з суф. ‑ня, які пад уплывам лексемы ві́лы стаў суфіксам назоўніка pluralia tantum.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ту́кала ‘глухі’ (Нас., Байк. і Некр.). Відаць, у выніку семантычнага пераносу з ту́кала ‘неслух, які нічога не робіць без лаянкі на яго’ (Нас.). Да ту́каць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бры́твенны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да брытвы. Брытвенны футляр. // Які служыць для брыцця. Брытвенны прыбор.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
іліры́йскі, ‑ая, ‑ае.
Гіст. Які мае адносіны да Ілірыі, ілірыйцаў, які належыць, уласцівы ім. Ілірыйскія плямёны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ка́бельны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кабелю. Кабельная лінія сувязі. // Які вырабляе кабель. Кабельны завод.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ато́снік, ‑а, м.
Драўляны або жалезны падцяжнік, які надзяваецца на вось і за які прымацоўваецца атоса.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ацверазе́лы, ‑ая, ‑ае.
Які ацверазеў, стаў цвярозы. // перан. Які стаў цвяроза думаць, меркаваць аб чым‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ачарсцве́лы, ‑ая, ‑ае.
1. Які стаў чэрствы; падсохлы.
2. перан. Які страціў чуласць, спагадлівасць. Ачарсцвелае сэрца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
балала́ечны, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да балалайкі. Балалаечныя струны. // Які складаецца з балалаек. Балалаечны аркестр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)