Verbum

жаўтля́вы, -ая, -ае.

Злёгку жоўты, жаўтаваты.

|| наз. жаўтля́васць, -і, ж.

жаўтля́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Пераспелы жоўты агурок.

жаўто́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

Густое жоўтае рэчыва ў птушыным яйцы.

|| прым. жаўтко́вы, -ая, -ае і жаўто́чны, -ая, -ае.

жаўту́ха, -і, ДМ -ту́се, ж.

1. Жоўтая афарбоўка скуры і слізістых абалонак, што назіраецца пры захворванні печані, жоўцевых шляхоў і інш.

2. Тое, што і гепатыт (разм.).

|| прым. жаўту́шны, -ая, -ае.

жаўце́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́ецца; незак.

Вылучацца сваім жоўтым колерам.

жаўце́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак.

1. Станавіцца жоўтым.

Лісце жаўцее.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Вылучацца сваім жоўтым колерам.

Каля лесу жаўцелі аўсы.

|| зак. зжаўце́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е (да 1 знач.) і пажаўце́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е (да 1 знач.).

жаўцізна́, -ы́, ж.

Жоўты колер, жоўтае адценне чаго-н.

У твары з’явілася ж.

жаўці́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (разм.).

Жоўтая плямка, жаўтаватае адценне.

Колер белы з жаўцінкай.

жаўці́ць, жаўчу́, жо́ўціш, жо́ўціць; незак., што.

Рабіць жоўтым, афарбоўваць у жоўты колер.

|| зак. вы́жаўціць, -жаўчу, -жаўціш, -жаўціць; -жаўцены (разм.).

жаўцяго́нны, -ая, -ае.

Які садзейнічае выдзяленню жоўці ў кішэчнік (пра лекавыя сродкі).