Verbum

жарлі́ца, -ы, мн. -ы, -лі́ц, ж.

Рыбалоўная снасць для лоўлі шчупакоў і іншых драпежных рыб.

|| прым. жарлі́чны, -ая, -ае.

жарнавы́ гл. жорны.

жарнасе́к, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які насякае жорны.

жа́рнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).

1. Аднакр. да жарыць (у 2 знач.).

2. Моцна ўдарыць.

Ж. бізуном па спіне.

жаро́бка, -і, ДМ -бцы, мн. -і, -бак, ж.

Маладая кабыла (да трох гадоў).

жаро́н, -рна́, мн. -ро́ны, -аў, м.

Млынавы камень, які служыць для размолу зерня на муку.

Верхні, ніжні ж.

|| прым. жаро́навы, -ая, -ае.

жаро́ўня, -і, мн. -і, -ро́вень і -ро́ўняў, ж.

Пасудзіна для гарачага вуголля, а таксама жалезная печка, якая награваецца вугалем.

|| прым. жаро́венны, -ая, -ае.

жар-пту́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Казачная птушка незвычайнай прыгажосці з яркім агністым пер’ем.

Знайсці пяро жар-птушкі.

жарства́, -ы́, ж.

Буйны калючы пясок, дробныя каменьчыкі, якія ўтвараюцца ад разбурэння горных парод.

|| прым. жарсцвя́ны, -ая, -ае.

жарт, -у, М -рце, мн. -ы, -аў, м.

1. Забаўная выхадка, востры дасціпны выраз.

На вяселлі гучаў смех і сыпаліся жарты за жартамі.

2. Кароткае апавяданне са смешным, забаўным зместам.

3. Невялікая камічная п’еса.

П’еса-ж. у адной дзеі.

4. у знач. прысл. жа́ртам. Не сур’ёзна, для забавы.

Сказаць жартам.

◊

Без жартаў — усур’ёз.

Жарты на (у) бок — ужыв. як папярэджанне аб пераходзе да сур’ёзнай справы.

Не жарты — пра што-н. важнае.

Не на жарт — вельмі сур’ёзна.

|| памянш. жа́рцік, -а, мн. -і, -аў, м. (да 1 знач.).