марэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. марыць (у 1 знач.).

2. Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. марыць (у 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міга́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які служыць для мігання. Мігальная перапонка.

2. З раснічкамі, якія знаходзяцца ў пастаянным руху. Мігальны эпітэлій.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

монакульту́ра, ‑ы, ж.

Спец. Вырошчванне на працягу многіх гадоў адной і той жа сельскагаспадарчай культуры на адным і тым жа ўчастку.

[Ад грэч. mónos — адзін і слова культура.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

муміфікава́цца, ‑куецца; зак. і незак.

Спец.

1. Ператварыцца (ператварацца) у мумію ​1 (у 1 знач.).

2. толькі незак. Зал. да муміфікаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нітрабензо́л, ‑у, м.

Спец. Алеістая ядавітая вадкасць з пахам горкага міндаля, якая атрымліваецца шляхам уздзеяння азотнай і сернай кіслот на бензол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пане́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да панелі. Панельны люк. // Спец. Зроблены з панелей (у 4 знач.). Панельная канструкцыя. Панельны дом.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патэры́к, ‑а, м.

Спец. Кніга, якая змяшчае жыція і павучанні так званых «святых айцоў» (манахаў якога‑н. манастыра). Кіева-Пячэрскі патэрык.

[Грэч. Paterikón ад patēr — бацька.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

педагене́з, ‑у, м.

Спец. Спосаб размнажэння некаторых беспазваночных жывёлін, пры якім у лічынак развіваюцца неаплодненыя яйцаклеткі, якія даюць пачатак новаму пакаленню.

[Грэч. páis, paidód — дзіця і genesis — нараджэнне, паходжанне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перава́лачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да перавалкі (у 1 знач.). Перавалачны груз. // Прызначаны для перавалкі. Перавалачная база. Перавалачная прыстань.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакле́йка, ‑і, ДМ ‑клейцы; ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. пераклейваць — пераклеіць.

2. Р мн. ‑клеек. Спец. Шматслаёвая клееная фанера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)