завіто́к м

1. Lócke f -, -n, Lóckenringel m -s, -;

2. (почырку) Schnörkel m -s, -;

3. (у калонаў) Schnécke f -, -n, Spirále f -, -n;

4. (у паўзучых раслін) Ránke f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

асако́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да асакі. Навокал агню і дуба насцелена многа асаковага сена, каб мякчэй было адпачываць касцам. Пестрак.

2. у знач. наз. асако́выя, ‑ых. Сямейства раслін, да якога адносяцца асака, падвей, чарот і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаро́шак, ‑шку, м.

1. Памянш.-ласк. да гарох.

2. Назва некаторых травяністых раслін сямейства бабовых. Пахучы гарошак. Мышыны гарошак.

3. Круглыя крапінкі, кружочкі на тканіне. Сукенка ў гарошак.

•••

Зялёны гарошак — няспелае насенне гароху, якое ужываецца як прыправа да стравы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

класіфіка́цыя ж.

1. (действие) классифика́ция, классифици́рование ср.;

займа́цца ~цыяй — занима́ться классифика́цией (классифици́рованием);

2. (система распределения предметов, понятий) классифика́ция;

к. раслі́н — классифика́ция расте́ний;

○ дэцыма́льная сістэ́ма ~цыі — децима́льная систе́ма классифика́ции;

дзесятко́вая сістэ́ма ~цыі — десяти́чная систе́ма классифика́ции

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рост (род. ро́сту) м., в разн. знач. рост;

р. раслі́н — рост расте́ний;

чалаве́к высо́кага ро́сту — челове́к высо́кого ро́ста;

◊ на ўвесь р. — во весь рост;

не па ро́сце — не по ро́сту;

хваро́бы ро́сту — боле́зни ро́ста

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гідрахары́я

(ад гідра- + -харыя)

распаўсюджванне насення і пладоў раслін воднымі цячэннямі; характэрна для многіх балотных і водных раслін, водарасцяў і некаторых грыбоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Казя́рнік ’расліна стрэлкі, Capselia bursa-pastoris’ (Мат. Гом.). Укр. усх.-палес. козерник ’вадзяная расліна, балотніца, Aeleocharis’. Можна дапусціць сувязь з заонімам каза, фармальна пярэчыць гэтаму нельга. Словаўтварэнне не вельмі зразумелае, магчыма, з суфіксам ‑нік (такога тыпу назвы раслін: малочнік, мыльнік, капялюшнік, гл. Сцяцко, Афікс. наз., 163) ад асновы ўскладненай ‑αρ‑суфіксацыяй; магчыма, адразу з ускладненне суфіксам ^кампазіцыя з дэрыватаў тыпу амшарнік). Матывацыя (сувязь з назвай жывёлы) як бел., так і ўкр. тэрмінаў няясная. Не выключана, што і ў тым, і ў Другім выпадку незалежныя дэрываты ад назваў раслін з асновай коз‑, на гэта, па сутнасці, указвае словаўтварэнне. Шукаць матывацыю ў адносінах да разглядавмых раслін цяжка; ва ўсякім разе знешніх яркіх зааморфных адзнак няма. Аб субстытуцыі тэрмінаў меркаваць быццам бы таксама не прыходзіцца: бел. матэрыял не дае падстаў для гэтага. Мы дапускаем і матывацыю іншага роду (’расліна, якую ахвотна паядаюць козы’), аднак нспасрэднви інфармацыі ікра гэта няма.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

альтэрнарыёзы

(ад альтэрнарыя)

хваробы раслін, якія выклікаюцца альтэрнарыяй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

гельмінтаспарыёзы

(ад гельмінтаспорый)

хваробы раслін, якія выклікае гельмінтаспорый.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэко́кт

(лац. decoctus = прыгатаваны)

адвар з лекавых раслін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)